Matt Gold
Imagined Sky
De in Chicago woonachtige gitarist Matt Gold is lange tijd één van de meest interessante aanstormende gitaristen binnen de jazz. Zo werkte hij al optimaal met Makaya McCraven, Greg Ward en ook met de enerverende soulzangeres Jamila Woods. Met Imagined Sky debuteert hij nu onder zijn eigen naam.
Dat Gold een fabuleuze techniek en vrije manier van spelen heeft, zowel op de elektrische als akoestische gitaar, kan niemand die de jazz in de gaten houdt ontgaan zijn. Voor zijn eerste eigen album besloot hij zoveel mogelijk van zich te laten horen, zo muzikaal breed mogelijk te gaan.
Instrumentaal op zowel de akoestische gitaar als elektrisch met elektrische bassist Bryan Doherty en drummer Jeremy Cunningham als ritmesectie. Daarnaast vroeg hij Macie Stewart en Sara Serpa om elk een song te komen zingen, zelf pakt hij er één op.
Imagined Sky is een erg gevarieerd album geworden waarop de vele kanten van Golds klasse fraai doorschijnen. Het heerlijk gedreven naar rock vervoerende Augusta Fairgrounds is de daverende binnenkomer waarna met zangeres Macie Stewart de song Queen Annie met meesterlijk gitaarspel wordt versterkt.
Zijn van folk doortrokken jazzspel gecombineerd met postrockinvloeden komt ook in het instrumentale Crimes tot volle bloei. Wat een meesterlijk en heerlijk robuust spel weer. Het akoestische, van folk doortrokken, Between The Four Seas is dan de opmaat door het door Gold zelf gezongen en erg fraaie Truehearted. Zo’n ingetogen song waar je op een heel andere manier weer het volle potentieel van Gold hoort.
Op kant B gaat Gold prettig door met het prettig gelaagde Dollarama waarbij Doherty en Cunningham de heerlijk solide basis zijn en Gold even helemaal los kan. En wat een indruk maakt die track zeg! Het al net zo geweldige Always Starting Over sluit daar naadloos op aan. Zelfde triobezetting, zelfde de meesterlijke spel.
Het ingetogen Pertrichor draait vervolgens om de serene zang van Serpa, Golds spel is ingehouden en dienstbaar voor de song. Dan toch veel liever de lekker losse, met dikke blues doorsneden, albumafsluiter Bottom of the Barrel. Wat een verrukkelijk gitaarspel is daar weer op te horen.
Eigenlijk heeft Gold die door anderen gezongen nummers op Imagined Sky helemaal niet nodig. Die gastbijdragen geven een tweestrijdig gevoel aan het album dat juist als Gold zelf volledig in charge is, zo voortreffelijk is. Want dat we er met Gold een wel heel groot gitaartalent bij hebben maakt Imagined Sky wel degelijk duidelijk.
