Wat motorrijden zo mooi maakt is vooral het ultieme vermogen om alleen ongebonden die vrijheid te trotseren. Geen verplichtingen, gewoon letterlijk en figuurlijk je weg vervolgen en maar zien waar dat schip strandt. In het geval van Nico Goethals eindigt die reis zeventien jaar geleden abrupt als hij door een donken chauffeur wordt aangereden. De cowboy moet voortaan zonder zijn ijzeren ros een bestaan opbouwen. Weg onbegrensde vrijheden, weg met het onbevangen gevoel van rust, en helaas ook einde verhaal voor een van zijn onderbenen. Revalideren neemt echter nooit alle pijn weg, en in de daaropvolgende verwerkingsfase uit hij zijn onmacht door als muzikant in de verharde destructieve wereld van de harsh noise soundscapes te vluchten. Een natuurlijke reactie, welke hem maar gedeeltelijke voldoening oplevert. De ruwheid bouwt een schild rondom die innerlijke kwetsbaarheid heen, en gaandeweg leert hij dat acceptatie en loslaten de volgende stappen in dit proces zijn. Heelt kwetsbaarheid het verdriet? Likt het zalvend de wonden en neemt het de twijfel weg? Zeker niet, het levert vooral rust en vrede op.

Nico Goethals behoort tot het verleden, Malvin Moskalez staat voor het heden en de toekomst en is een samenvoeging van de namen van zijn twee grootmoeders. In een kleine setting presenteert hij zijn zelfgeschreven nummers. Eerst nog aan familie en vrienden, vervolgens voorzichtig in kleine achteraf kroegjes en intieme zaaltjes. Steven De Bruyn is net als Malvin Moskalez ook een rasecht gevoelsdier. Deze bekende mondharmonicaspeler is geraakt en gecharmeerd door de emoties die de bescheiden Malvin Moskalez op zijn publiek overbrengt en stelt voor om samen de studio in te duiken. Onder toeziend oog van Géraldine Capart bewerkt het producersduo een elftal songs tot For The Beaty Kept Inside, de debuutplaat van Malvin Moskalez. Ook platenfirma PIAS is onder de indruk van deze getekende doorleefde singer-songwriter en brengt vervolgens de plaat op de markt.

Met het rauwe The Shore zielsbeklag opent de warme singer-songwriter de plaat. Het bloedende hartzeer, het oncontroleerbare lichaam, hetzelfde sensuele I’m On Fire vuur dat de brandende pijn in brandend verlangen transformeert. Een trieste uiteenzetting dat het vuil van het leven alle pracht en schoonheid wegspoelt. Gitzwarte zelfreflectie, maar zo treffend vorm gegeven. Malvin Moskalez is de rol van Messias die behoedzaam zijn eigen lijdensweg bewandeld, alleen, eenzaam, zonder volgelingen. De berustende Ghost countryfolk bevecht de kwelgeesten die in zijn hoofd een veilig onderkomen bewonen. Het wankelende geweten uit zijn zorgen en treedt als beschermheer op. Malvin Moskalez gaat hier een dialoog met zichzelf aan. De krachtige drums geven het verhaal een positieve twist, al stellen ze zich nog voorzichtig afzijdig op, het hoopgevoel staart in de verte om geruisloos toe te slaan.

Na deze beklemmende tweedelige treurnis, schroeit het vuur de wonden toch nog enigszins dicht en ontstaat er ruimte voor de hervonden liefde. Het prachtige donker passionele I’m On Fire waaronder Steven De Bruyn zijn mondharmonica handtekening plaatst, de wegdromende softpop van het bevlogen hemel bereikende Butterfly, en zelfs de bevreemdende Your Song gospelsoul zijn verknipte pogingen om het leven weer op de rails te krijgen. Het Into The Wild achtige Alone intermezzo versterkt die bezieling. Het is hoe dan ook een vergelijkbare zoektocht naar geluk. De opoffering geeft uiteindelijk vreugde en vrede. Echter in Broken bezwijkt Malvin Moskalez weer in die energievretende ellende. Twee gebroken harten treffen elkaar, maar de littekens liggen te diep om deze te lijmen. Ondanks dat het allemaal net niet passend is proberen de gelijkgezinden er samen wel wat van te maken.

Het sterk in kracht opbouwende onkruid vergaat niet verkleurende To Wild Flowers is een eerbetoon aan alle verschoppelingen uit de maatschappij, die zich niet durven te ontpoppen, waardoor de innerlijke schoonheid zich niet tot een prachtige bloemenweide ontwikkelt. Wie bepaalt eigenlijk wat mooi is, wie heeft daar zeggenschap over? Juist die buitenbeentjes zorgen voor een ander bloeiklimaat. Het prairie huilende Old Manslow telt de gestreden jaren en legt deze in de levensweegschaal. Welke kant slaat deze uiteindelijk uit? Een gokspel met alleen maar verliezers of een bevredigend toekomstperspectief? In de scheuren van de doodlopende wegen ontstaan nieuwe begaanbare paden, grijp de kans om deze te bewandelen.

Het ontroerende She Said vat het kort bondig samen. You can be anything, anything you want, She Said. Geloof in jezelf, maak van beperkingen een kracht, samen komen we er wel. Wijze woorden, die je in het hart van de waarheid treffen. Indian Billy laat die geestzwervende indianen wijsheden ontwaken. Een helende spirituele mantra, waarmee hij niet definitief afscheid van zijn kwellende duivelsdemonen neemt, maar ze juist als amicale meereizende metgezellen beschouwt. Malvin Moskalez is een ervaren verhalenverteller en gaat op For the Beauty Kept Inside terug naar die beginselen van de blues, gospel, soul, folk en country en levert een integer bevredigend persoonlijk debuut af.