De in New Orleans gevestigde Lalay McCalla blijft een zeer interessante muzikante en zangeres. Met haar derde album, met de overduidelijke titel The Capiltalist Blues laat ze in teksten haar hart spreken over datgene wat de wereld zo verdeelt. Wederom gevat in songs gevoed door de rijke muzikale traditie van haar omgeving.

Haar debuut, het door ons geprezen album Vari-Colored Songs: A Tribute to Langston Hughes, maakte de oorspronkelijk uit New York afkomstige maar naar New Orleans verhuisde McCalla gelijk een bekende naam. Vlak daarvoor nog optredend als straatmuzikante maar al snel als celliste ook aan het vermaarde Carolina Chocolate Drops verbonden, kwam op het debuut een talent aan het licht dat twee jaar later met volgende album A Day For The Hunter, A Day For The Prey nog groter bleek.

The Capitalist Blues is de voorlopige vervolmaking van de kracht en klasse van McCalla. Het is het album waarop alles perfect samenkomt. Zowel in muzikale diversiteit als in prominente teksten, die wederom zowel in het Engels, Frans als Creools gezongen worden, die door het moederschap van McCalla een nieuwe blik op de wereld van nu werpen. Met McCalla op zang, cello, banjo en gitaar en een geweldige band achter zich, glorieert ze vanaf het allereerste moment.

The Capitalist Blues is een sprankelend album waarop McCalla songs verzamelde die tekstueel het verdeelde klimaat in Amerika weergeven. Songs over de psychologische en emotionele invloed van het leven binnen een kapitalistische samenleving. ‘Het kapitalistisch systeem rolt als een wals over mensen heen waardoor ze zich geïsoleerd voelen en zichzelf kwijtraken’.

En wat een verrukkelijke muziek kent The Capitalist Blues. De kale opzet in instrumentatie van de songs met McCalla’s stem als warme geleider pakken je vanaf het allereerste moment bij de kladden en laten niet meer los. Muziek die gezien het thema verrassend genoeg vaak in melodieën opgewekt zijn zonder de boodschap te missen. Opgezet met veelal akoestische instrumenten met een oorsprong in de traditionele blues en folk en met New Orleans-invloeden versterkt.

Er wordt geweldig gemusiceerd op The Capitalist Blues. Sober, ingetogen en sterk aansluitend op McCalla’s stem, dan weer heerlijk opwindend met accordeon versterkt in een song als Oh My Love. En luister toch eens naar die overheerlijke orgelsolo in het prachtige Heavy As Lead of die rafelige rand in het donkere Aleppo.

The Capitalist Blues is een album dat gewoonweg niet aan de aandacht zal ontsnappen. In het gigantische aanbod in muziek die ons heden ten dage overspoelt is de grote kwaliteit van dit album gewoonweg te buitengewoon. McCalla is een ster in wording.