In 1979 was het Verenigd Koninkrijk in de ban van de punk. De grote rockbands van weleer zoals Rolling Stones, Pink Floyd, Queen, Deep Purple en ook Led Zeppelin werden bestempeld als rockdinosaurussen die niet meer in de tijdgeest van snelle, boze nummers pasten. Het waren de grauwe crisisjaren waarin punk floreerde en een nieuwe metalbeweging (NWOBHM) met bands als Iron Maiden, Motörhead en Tygers Of Pan Tang zich voor het eerst roerde. Net als Rolling Stones ging Led Zeppelin niet mee in de punkbeweging. Men sloeg wel een andere richting in en integreerde meer invloeden uit andere muziekgenres.

Daarnaast speelde een ander, misschien wel belangrijker probleem als we de Led Zeppelin biografieën zoals ‘Hammer Of The Gods’ erop naslaan; gitarist Jimmy Page had ernstige drugsproblemen en drummer John Bonham greep veelvuldig naar de fles. Plant was ook met andere zaken bezig, waardoor bassist en keyboardspeler John Paul Jones de kar ging trekken. Dat is duidelijk te merken want de synthesizer en keyboards spelen een hoofdrol op het achtste studioalbum van de Engelse grootmeesters. Linksom of rechtsom is In Trough The Outdoor een stijlbreuk met het verleden. Een stijlbreuk die om dramatische redenen, niet een doorstart betekende in een ander genre (zoals Queen dat bijvoorbeeld wel lukte).

In Trough The Outdoor is vooral een gevarieerd album op dat nieuwe geluiden laat horen. Zo zijn het door een piano gedreven South Bound Suarez en Hot Dog rechttoe-rechtaan honky tonk nummers met een tempo dat refereert aan een dixielandband. Op Fool In The Rain horen we bijvoorbeeld samba-invloeden en toont John Bonham nog maar eens wat een geweldenaar hij was. Na beluistering besef je dat het gros van de hedendaagse rockdrummers ons toch saaie eenheidsworst voorschotelen. Op het lange Carouselambra domineert de synthesizer bijna van begin tot eind, maar is door het hoge repetitieve karakter voor Zeppelin begrippen eigenlijk saai. Op het meeslepende, uitstekende All My Love krijgen we synthesizer solo die overgaat in een akoestische gitaarsolo. Nergens spettert het gitaarwerk zoals op voorgaande albums en alleen op openingsnummer In The Evening horen we nog iets van de oude Page. Robert Plant geeft zijn visitekaartje pas af in het laatste nummer I’m Gonna Crawl dat werkelijk bol staat van de passievolle vocalen. Door de dood van Bonham werd dit album het laatste studioalbum van de band. Later zou Coda nog verschijnen, maar dat was eigenlijk een verzamelaar van materiaal dat men nog op de plank had liggen. In Trough The Outdoor geniet niet de klassieke status van de zeven illustere voorgangers en staat te boek als het meest softe Led Zep album. Dat zal tot in lengte van dagen wel zo blijven want een klassieker is dit album simpelweg niet.

Deze heruitgave komt in een bruine envelop zodat je niet kunt zien welke van de zes verschillende hoezen (of eigenlijk perspectieven) erin zit. Een ludieke actie die destijds nogal wat opzien baarde. Voor meer info: klik hier.

De muziek op de bonusdisc vormt een mooie uitdaging voor de liefhebbers van de quiz: hoor de verschillen. De versies lijken voor ondergetekende teveel op de versies die op het album staan om echt van toegevoegde waarde te kunnen spreken.

Tracklisting In Through The Outdoor:

CD

1. In the Evening
2. South Bound Saurez
3. Fool in the Rain
4. Hot Dog
5. Carouselambra
6. All My Love
7. I’m Gonna Crawl

Companion Disc

1. In the Evening [Rough Mix]
2. Southbound Piano (South Bound Saurez)
3. Fool in the Rain [Rough Mix]
4. Hot Dog [Rough Mix]
5. The Epic [Carouselambra – Rough Mix]
6. The Hook [All My Love – Rough Mix]
7. Blot [I’m Gonna Crawl – Rough Mix]