Mix nummer 31 sinds 2001, het jaar dat het hippe Londense Azuli label startte met een nieuwe compilatiereeks, die zich kenmerkte door een totaal andere aanpak. In plaats van de gebruikelijke formule van hits & fillers, al dan niet gemixt door bekende club-DJ’s, werd aan minder voor de hand liggende lieden gevraagd om hun favoriete nummers op een rij te zetten om een dag vol hectiek en turbulentie op een rustgevende manier af te sluiten. In dit nieuwe concept gold geen enkele beperking in de muziekkeuze en was totale vrijheid het credo: alles kon, alles was mogelijk en niets werd de samensteller(s) in de weg gelegd. Producers, leden van bekende bands, andere muzikanten of producers … in principe kon iedereen door het label gevraagd worden om een compilatie samen te stellen. En tot welk resultaat die toenmalige binnen de dance nieuwe manier van compileren leidde liet het toen populaire Britse duo Fila Brazillia horen op het allereerste deel van Another Late Night: een staalkaart van downtempo, classics en andere bezwerende klanken. En waren de reacties behoorlijk positief. En was er een nieuwe compilatiereeks geboren, waar rekening mee gehouden moest worden. En de jaren daarna navolging en dus ook concurrentie kreeg met andere compilatiereeksen zoals DJ Kicks, Back To Mine en Fabric(Live). Die allemaal even eigenwijs waren en niet in elkaars vaarwater zaten. Nog steeds niet, trouwens.

En alsof de tijd stil is blijven staan is 12 jaar na dato het oorspronkelijke format nog steeds ongewijzigd en niet aan slijtage onderhevig: de enige verandering is dat de naam Another Late Night in 2003 werd veranderd in Late Night Tales. En is de lijst van namen die verantwoordelijk waren voor de soms bizarre tracklistings meer dan opmerkelijk: van Howie B. tot Jamiroquai, van Four Tet tot The Flaming Lips, van Artic Monkeys tot MGMT, maar ook onder meer Fatboy Slim, Air, Groove Armada, Turin Brakes, Sly & Robbie, Snow Patrol en Midlake, een schier onuitputtelijke rij van illustere namen hebben reeds een verzamelaartje in deze reeks mogen samenstellen. En aan deze lijst kan nu ook Royksöpp worden toegevoegd.

Het Noorse duo, dat bestaat uit Svein Berge en Torbjørn Brundtland zijn geen onbekenden in de wereld van de electronica en verscheen hun debuutalbum Melody A.M. toevalligerwijs in hetzelfde jaar toen Azuli startte met de serie waar zij dit keer nu de muziek voor mogen selecteren. En ook hun tracklisting is er een die vooral onvoorspelbaar is en in dat opzicht wederom een waardevolle toevoeging is aan de toch al niet misselijke catalogus.

Die tracklisting bestaat uit 18 tracks en is vooral obscuur, onvoorspelbaar en lijkt op papier redelijk onsamenhangend. Want hoe kan in godsnaam in iets meer dan een uurtje folk, progrock, jazz, electronica, MOR en avantgarde op een dusdanige manier gecombineerd worden dat er sprake is van een vanzelfsprekende mix is, die bestaat uit nummers die blijkbaar op een wonderbaarlijke manier dus wél bij elkaar passen en ook nog een boeiend luistergeheel vormen? Royksöpp krijgt het in elk geval voor elkaar. En houdt daarmee de naam hoog van de Late Night Tales.

Naast een tweetal eigen bijdrages (het exclusief voor deze compilatie gecomponeerde Daddy’s Groove en het van Depeche Mode bekende en door het duo voor de gelegenheid op een aparte manier gecoverde Ice Machine) wordt er een opmerkelijke muzikale reis gemaakt die leidt naar tracks van 80’s helden als XTC, Tuxedomoon en Thomas Dolby om via de synthtapijten van Vangelis uit te komen bij het nog steeds ongewone collectief Popol Vuh, dat geboederlijk staat naast coverversies van Neil Young (After The Goldrush) en Emmylou Harris (Till I Gain Control Again), uitgevoerd door respektievelijk Prelude en This Mortail Coil. En welke nummers hand in hand blijken te gaan met de klassieke harperij van Andreas Vollenweider en de MOR van het Australische Little River Band. Het is een mooie bloemlezing van de favoriete nummers van de Royksöpp-jongens. En licht tegelijkertijd een tipje van de sluier op van de muzikale invloeden van het duo.

Evenals de meeste Late Night Tales compilaties is ook dit keer de tracklisting een complete verrassing die bestaat uit een spitsvondige muziekkeuze, die op een enkele uitzondering na, veelal nieuwe ontdekkingen vormen, alhoewel de meeste tracks soms uit een ver verleden afkomstig zijn.

Late Night Tales is dan ook met deze door Royksöpp samengestelde playlist opnieuw een op een onorthodoxe manier samengestelde verzamelaar, die het niet moet hebben van voorspelbaarheid. Integendeel: platgetrapte tracks zijn inmiddels taboe in deze reeks en gaat het vooral om het neerzetten van een sfeer, die enkel en alleen door de samenstellers wordt bepaald, waarbij behoorlijk compromisloos te werk wordt gegaan. En die toch niet elitair en snobistisch klinkt.

De Late Night Tales zijn dan ook vooral verzamelaars voor een kleine niche, maar wie de serie compleet heeft of door de jaren heen de hoogtepunten heeft aangeschaft zal tot de conclusie komen dat praktisch alle tot nu toe verschenen compilaties tijdloos zijn. Het indertijd gekozen format hield een zeker risico in, maar heeft inmiddels duimendik bewezen dat van slijtage, eenvormigheid of geforceerdheid nog geen enkele sprake is. Een behoorlijke prestatie in een tijd waarin de markt van verzamelaars het behoorlijk hard heeft. Another Late Night lijkt daar vooralsnog ongevoelig voor te zijn en is het opnieuw een genot om deze CD voor de zoveelste keer in de speler te stoppen.

Tracklisting Late Night Tales: Compilated By Röyksopp:

1. Röyksopp: “Daddy’s Groove”
2. Rare Bird: “Passing Through”
3. Little River Band: “The Light Of Day”
4. Tuxedomoon: “In A Manner Of Speaking”
5. Vangelis: “Blade Runner Blues”
6. Röyksopp: “Ice Machine”
7. Johann Johannsson: “Adi Et Amo”
8. FR David: “Music”
9. Prelude: “After The Goldrush”
10. Richard Schneider Jnr: “Hello Beach Girls”
11. Acker Bilk: “Stranger On The Shore”
12. Thomas Dolby: “Budapest By Blimp”
13. Byrne & Barnes: “Love You Out Of Your Mind”
14. Andreas Vollenweider: “Hands And Clouds”
15. John Martyn: “Small Hours”
16. XTC: “The Somnambulist”
17. This Mortal Coil: “Till I Can Gain Control Again”
18. Popol Vuh: “Aguirre I” (Lacrime Di Rei)
19. Benedict Cumberbatch: “Flat Of Angles” (part 2)