Je komt geen herkenbare referentiepunten tegen als je naar het pianospel op dit album begint te luisteren. Het is een andere, onbekende maar uitermate heldere en consistente klankwereld waar je in terecht komt. Economisch gedoseerde toonreeksen van een onbekende logica maar een sterke coherentie. Hoe dat in het eerste stuk gaandeweg naar Jerome Kern’s All The Things You Are leidt en er weer uitgaat, is frappant en raadselachtig. Het lijkt alsof Davis met elke toon van het origineel apart eigen structuren bouwt. Het levert een aparte spiegelende contrastwerking op. Davis speelt niet simpel snel maar met een versnellende inzet en een afbreuk of wegbreken op het eind. Haar frasering krijgt daardoor iets weg van onregelmatig schuivende zandkorrels. Het levert velden met geraffineerde, eigenaardige tussenruimtes met een aparte microritmiek op. De cover van het album geeft daar een aardige visualisatie van.

Het tweede stuk, het tien minuten durende Saturn Return, treedt de luisteraar meteen met een hybride klankwereld tegemoet. Davis combineert hier gewone pianoklanken met pianoklanken die door preparaties tot stand komen. Ze gebruikt deze gemengde techniek op een sophisticated, eigen manier. Beide handen opereren dikwijls zo onafhankelijk van elkaar dat de indruk van twee verschillende instrumenten c.q. spelers ontstaat. Het zijn wederom ‘kleine’ klanken met hun eigenaardige tussenruimten die een stuk kosmische verbeelding oproepen.

Het derde stuk A Different Kind Of Sleep is het meest bijzondere stuk van het album. Het heeft een diepe concentratie waarvan een berustende werking uitgaat zonder dat de vreemdheid van de klank afneemt. Het stuk Stone heeft een soortgelijke tonaliteit maar hier is deze doorgeschoven naar een meer herkenbare elegische vorm en krijgt juist daardoor een sprekende schoonheid.

Tot de verbeelding spreken ook de titels Beam The Eyes and Work For Water. En wat te denken van de albumtitel! Het is een woord waar Google niets op weet, geen bits uit de bites-0ceaan kan leveren (en dat wil iets zeggen)! Ja, ‘Air’ en ‘Aureool’ klinken in ‘Aeriol’ mee maar het blijft verborgen welke stof het is. Uiteraard komt deze muziek niet uit het niets voort maar ze laat niet eenvoudigweg vergelijken, herleiden of labelen. De combinatie van solide coherentie en blijvende vreemdheid maken deze muziek zo sterk en fascinerend. Het is muziek die iets heeft en dat niet weggeeft. Het is wel zo dat ze onder het luisteren iets vrijgeeft en vrijmaakt. Rest mij nog op te noemen met welke groten Kris Davis al gespeeld heeft? Ze is inderdaad in de New Yorkse scene zeer in demand en er is ruim gelegenheid haar daar live EN op albums in verschillend contexten mee te maken. Maar hier gaat het om de het meest persoonlijke, haar solo-werk!

Moers Festival 2010 Ingrid Laubrock, Kris Davis, Tyshawn Sorey, No1 + No2:

https://www.youtube.com/watch?v=8OexG9oCJLY https://www.youtube.com/watch?v=-Bcuz63aPZg

En natuurlijk ook op de concertzender: BIJdeTIJDS, 26 februari, 10:00-11:00, daarna ON DEMAND

Tracklisting Aeriol

1. All The Things You Are
2. Saturn Return
3. A Different kind Of Sleep
4. Good Citizen
5. Beam The Eyes
6. Stone
7. The Last Time
8. Work For Water