De carrière van Kingdom Come laat zich het best vergelijken met een skischans. Bij de lancering van het debuut stond men meteen aan de top: glorieuze recensies ondanks de beschuldigingen van plagiaat (Led Zeppelin), een slot op de eerste Monsters of Rock tour door Noord-Amerika met Van Halen, Scorpions, Metallica en Dokken en een hitsingle met Get It On.

Album nummer twee, In Your Face deed het redelijk goed, maar loste de belofte niet helemaal in. Alle muzikanten waarna zanger Lenny Wolf alleen overbleef voor het derde album: Hands Of Time dat nog slechts een paar goede liedjes bevatte. Daarna won de afdaling snelheid en zakte Kingdom Come steeds verder weg. Slechts incidenteel konden we nog een ijzersterk liedje noteren, maar ze werden steeds schaarser.

Twintig jaar later is Kingdom Come niet meer dan een draaideur voor muzikanten aangevoerd door de onverslijtbare Lenny Wolf. Op Rendered Waters lijkt de inspiratie vrijwel helemaal verdwenen en wordt de luisteraar getrakteerd op nieuwe versies van oude klassiekers. Rendered Waters bevat slechts drie nieuwe nummers die allen worden gedomineerd door repetitieve riffs en hoekige arrangementen die de band overigens al jaren kenmerken. Het nieuwe materiaal doet weliswaar niet onder voor het oude, maar voegt er ook helemaal niets aan toe. De band evolueert al jaren niet meer. Ook de nieuwe versies zijn geen onverdeeld genoegen. De moderne uitvoeringen zijn best aardig, maar geen van allen haalt het bij het origineel. Wat wil Wolf hiermee bereiken? Hoopt hij op rehabilitatie? Wie het weet mag het zeggen.