Het muzikantenbestaan is toch wel een droombaan. Zeker als je het geluk hebt om jezelf met een van de punkrock pioniers op de kaart te zetten. Dit overkomt Kyle Thomas, als hij gevraagd wordt om zich als zanger/gitarist bij het stoner rock Witch gezelschap van J Mascis te voegen. Ondanks zijn krachtige vocale uitbarstingen en het smerige gitaarspel gaat de aandacht vooral naar de Dinosaur Jr. frontman uit. Al snel volgt de verwachte hereniging met deze baanbrekende wegverbreders. Exit Witch.

Kyle Thomas poetst voorzichtig zijn thuishobby materiaal op, die hij in beperkte opgave onder zijn King Tuff transformatie als Was Dead op de markt brengt. Het rockt allemaal een stuk minder hard, en de nadruk ligt vooral op de retro psychedelica sound. Het is eventjes wennen, alles waar Kyle Thomas verbaal stoer voor staat is verdwenen. Hij jammert zich licht klagend door de songs heen, en het heeft de tijd nodig om die kwaliteiten daarin te ontdekken. De gelijknamige King Tuff plaat overtuigt, en is een mooie evenwichtige mix tussen het hardere Witch werk en de nieuwe hervonden trippende glamrock gekte. De veelzijdige bevriende duizendpoot Ty Segall houdt een oogje in het zeil, en vervult voorzichtig op de achtergrond een controlerende rol en neemt Kyle Thomas tijdelijk in zijn The Muggers begeleidersband op. Na het gemeen zuigende Black Moon Spell volgt het evenwichtigere The Other. Een zonnig groovend feestje met een heerlijke eindeloze zomer beleving.

Als dan bijna vier jaar later Smalltown Stardust verschijnt, wekt deze de indruk dat King Tuff in zijn thuis aangelegde volkstuintje flink van de verboden vruchten snoept, en verder de nodige eetbare paddenstoelen consumeerd. Deze hallucinerende toverdrank levert wel een veelzijdige lekkere plaat op. Love Letters to Plants, of hoe Neil Pye van The Young Ones het ooit in zijn legendarische hippie ideologie woorden uitdrukt; we sow the seed, nature grows the seed and then we eat the seed. Het idealistische zaadje ontplooit zich al in A Meditation, de mindfulness training van een achtjarige Kyle Thomas, waarmee hij zichzelf tot bedaren brengt. Niet moeilijk doen, gewoon met de menigte in het rustige glinster folk Pebbles in a Stream vaarwater meezwemmen. King Tuff interpreteert de alwetende hoogste macht in Portrait of God als een experimentele langharige goedzak, badend in verlichtende LSD dampen. Hij visualiseert dit beeld in zijn hoofd tot een psychedelisch olieverfschilderij.

Kyle Thomas daagt zich uit door grootst uit te pakken, en schakelt daarvoor een bevriende hulplijn in. De veelzijdige instrumentalist Sasami Ashworth dirigeert, componeert en intrigeert, dit belooft wat. Ze haalt in ieder geval de jeugdige onbevangenheid van Kyle Thomas naar boven, sterker nog, het speelplezier straalt er vanaf. Het vredelievende kosmische How I Love schudt de wereld wakker. Love Is All, All You Need Is Love romantiek, het is al zo vaak eerder gezegd, maar ook nu moet de maatschappij uit die slaapstand modus ontwaken. Het is de kunst om het uit te spreken, niet het kunstje om hier een melodietje aan te koppelen. The Summer Of Love, met terugwerkende kracht. Zo eenvoudig, zo simpel, zo duidelijk, zo eerlijk, magisch bijna. Die magie zit ook in de prachtige harmonieuze Sasami Ashworth en Kyle Thoma samenzang op Tell Me en Rock River. Een unieke eigenschap, die je hooguit bij een broederband als The Everly Brothers en de Finn broertjes (Crowded House) hoort, maar bijna nooit in een man/vrouw combinatie.

Het ritmische zwaar grimmige Smalltown Stardust bewandeld zijn eigen nostalgische normen en waarden, en herplaatst de herinneringen in een occulte zwarte lijst geraamte. Ontvlucht het heden om aansluiting in het verleden te vinden door de Vermont dagen te archiveren. The Bandits of Blue Sky ademt blazend ook die zuigende weemoedige stofdeeltjes hang naar vergeten tijden uit. Over blazen gesproken, die heerlijke melancholische Always Find Me saxofoonsolo mag ook niet onbenoemd blijven. Prachtig hoe deze de elektronica aan de kant duwt en zich er zelf gezellig tussen schuift. Hoe passend kun je afsluiten. Het vastlopende The Wheel stopt bij het laatste station, het is gelukkig geen definitief afscheid, maar wel het einde van dierbare periode. Voltooide echo’s groeperen zich tot een warm achtergrondkoor. Kyle Thoma vindt zijn definitieve vorm, volwassen deelt hij trots mee dat hij later een singer-songwriter folky wil worden. Maak kennis met de herboren King Tuff.