Met haar albums Failer en Back To Me maakte de uit Canada afkomstige alt.country singer-songwriter Kathleen Edwards de afgelopen jaren grote indruk. Met haar derde album Asking For Flowers maakt ze een meesterwerk.

In totaal 11 songs die in sfeer verschillen maar die in volgorde tot een prachtig verhaal samensmelten, dat is Asking For Flowers. Van albumopener Buffalo tot aan de epische afsluiter Goodnight, California worden alle emoties die muziek in zich heeft zowel in tekst als muziek optimaal benut en uitgespeeld. Het grote songschrijverstalent van Edwards blijkt met 3 albums al tot volledige bloei te zijn gekomen.

In haar kinderjaren luisterde Kathleen Edwards naar de platen van Neil Young en Bob Dylan die haar broer in de kast had staan. Toen hij haar vervolgens de eerste Tom Petty cadeau deed wist ze wat ze later wilde gaan doen. Zodra de universiteit er op zat begon ze met het spelen in bars en clubs.

Eerst nog in een stijl die dicht tegen die van Ani diFranco aanlag maar onder de indruk geraakt van Ryan Adam’s band Whiskeytown werden haar songs simpeler en directer.  Een eerste opname van 6 songs en uitgebracht onder de titel Building 55, viel op bij pers en podium programmeurs en ze reisde heel Canada door om te spelen.

Met de release van haar officiële debuutalbum Failer in 2003 valt ze ook op in Amerika. Met haar mix van folk, country en pop wordt ze gelijk toegevoegd aan het rijtje opvallende Americana artiesten als Ryan Adams, Lucinda Williams en Justin Rutledge.

Rolling Stone omschrijft haar als een van de grote nieuwkomers binnen de muziek. Met haar tweede album Back To Me (2005), die volgt op het live tussendoortje Live From The Bowery Room, overtreft ze zichzelf met een nog sterkere collectie emotievolle songs. Het van het album geplukte Summerlong is tevens in de Cameron Crowe film Elizabethtown te horen.

Na de tour die volgt op het succes van haar 2^de album neemt Edwards eerst de tijd om zichzelf piano te leren spelen, verbetert ze haar vioolspel, zingt ze mee op 3 nummers van het fraaie A Year In Wilderness album van John Doe om vervolgens songs te gaan schrijven voor een nieuw album. Als die songs in een grote inspiratie-boost maar blijven komen belt ze Jim Scott, de man die in het verleden Whiskeytown produceerde en daarmee bij Edwards opviel, en boeken ze een studio.

Hun samenwerking voor Back To Me was Edwards zeer dierbaar geweest en als Scott haar vertelt dat doorgewinterde topmuzikanten Don Heffington, Bob Glaub, Benmont Tench en Greg Leisz graag op de nieuwe Edwards songs willen meespelen gaat een droom in vervulling. Al snel wordt duidelijk waarom de mannen graag willen meewerken aan het album: de nieuwe songs zijn van buitengewone kwaliteit.

Openingssong Buffalo blijkt gelijk al een parel te zijn die met elke luisterbeurt mooier en mooier wordt. Zo hartverwarmend als de strijkers die song verrijken heb je lang niet meer gehoord. De zoals eerder genoemde variëteit in songs openbaart zich daarna met het lekker rockende The Cheapest Key en het fraaie relaxte titelnummer. En wat een geweldige song is dat. Lucinda Williams, de ongekroonde koningin van de Americana, zou er vreselijk jaloers op zijn.

Ook omdat Edwards al net zo’n sterke tekstschrijver is. Luister naar het titelnummer, of songs als Sure As Shit en het zeer overtuigende Oh Canada en je bent volledig overtuigd. Maar een song noemen is er een vergeten en als elke song op een album raak is, is dat onterecht.

Dat het album afsluit met het epische Goodnight, California is misschien wel het mooiste aan dit album. Juist die song, met zijn weergaloze strijkarrangement, en die prachtig verdwaalde harmonica, maken dat je het album gelijk weer vanaf het begin opzet om te ontdekken waar al dat moois toch mee begonnen is.

Asking For Flowers van Kathleen Edwards is het eerste echt grote album van 2008 en een onbetwist meesterwerk.