Met het verschijnen van de live CD/DVD A cross the Universe voegt het Franse dance-duo Justice een verrassend nieuw hoofdstuk aan de muziekgeschiedenis toe. Niet eerder kwam een dance-formatie met een zo overrompelend beeld over een tour door Amerika op de proppen.

Eigenlijk draait Across the Universe vooral om de documentaire die te vinden is op de bijgesloten DVD. In een rauwe stijl worden Justice mannen Xavier de Rosnay en Gaspard Augé gevolgd gedurende een drie weken durende tour kriskras door Amerika. Gefilmd door vrienden Romain Gavras en So-Me bouwt de film sterk op naar een heftige climax die het beeld van de Justice mannen opvallend verandert.

Sex, drugs, wapens, geweld in een mix met de meest heftige Justice klanken en de twee coole Justice mannen die daar als vervreemde rockartiesten tussendoor balanceren. De uitvergroting van het absurde van Amerika en de voorspelbaarheid van de manier waarop zij daarmee om gaan pakt dan weer grappig dan weer heftig en maniakaal uit.

Met een voorvertoning in de middag van de documentaire in Amsterdam is er ook een kans om Justice’s Gaspard Augé te interviewen. Een kans die we natuurlijk niet laten schieten. De man die gedurende de gehele documentaire een wollen ‘Amsterdam’ muts draagt is zo relaxed als je artiesten maar weinig ziet. Wel wat anders als in de documentaire.

Gaspard: Eigenlijk zijn Xavier en ik heel erg verlegen. In de documentaire zie je een overduidelijke uitvergroting van onszelf. Op het podium zijn we de rockbeesten die stevige dance maken en ons daarin verliezen. Wat we in de film naar voren wilden laten komen was de energie die er bij onze optredens vrij komt. Het publiek wat bij onze optredens zo hartstochtelijk uit hun bol gaat. En natuurlijk de bizarre omstandigheden die Amerika voor twee Franse jongens altijd opzienbarend blijven.

De documentaire begint nog vrij netjes maar ontaardt halverwege toch in een behoorlijk orgie van geweld, sex en drugs.

Gaspard: Dat is eigenlijk niet eens zo bewust gebeurd. Het is alleen zo dat je gedurende een tour in een soort van trance raakt waarbij je door te weinig slaap en veel feesten je heel anders begint te gedragen. Daarbij komt dat de filmmakers net zo hard meededen en in hun waas anders begonnen te filmen. Sommige stukken in de film waren wel even schrikken toen we ze terug zagen. Maar de dynamiek van de tour komt juist op deze manier van vastleggen optimaal uit de verf.

En de sex, drugs en geweld dan? Ze deden me bijna denken aan de manier van filmen die bekend is geworden van Franse films als Baise Moi en Irréversible.

Gaspard: Je bent niet de eerste die dit zegt. In Frankrijk hadden ze het daar ook al over. Grappig is dat zowel Xavier als ik die films eigenlijk niet eens zo bijzonder vinden. Maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Het heeft vooral te maken met de schokkerige manier waarop de camera zich beweegt. De stukken ook waarop de cameravoering vanaf de schouder is geweest. En qua geweld bedoel je dan waarschijnlijk de scene waarin Xavier die fles drank op dat hoofd van die opdringerige fan kapot slaat. Dat ziet er inderdaad behoorlijk heftig uit (lacht). En qua seks… tja… je ziet vooral heel veel niet. Laat ik het zo maar zeggen.

Vooral bij het bekijken van het tweede deel van de film begin je, je af te vragen hoe jullie het volgehouden hebben.

Gaspard: Het touren door Amerika met een tourbus betekend vooral heel veel slapen onderweg. Vaak was het zo dat we pas aan het einde van de middag wakker werden in een nieuwe stad, een soundcheck deden, gingen eten en het podium opgingen. Daarna was het dan relaxen, fans ontmoeten en een feest bouwen als we daar zin in hadden. En naarmate een tour langer duurt raak je meer verveeld met die leefstructuur. Het feesten neemt dan vaak de overhand. En dat is een heel stuk leuker in beeld brengen dan slapende artiesten.

Omdat jullie deze tour deden op basis van puur een debuutalbum moet de documentaire voor jullie vrienden en familie, die nog niet in de gelegenheid waren geweest om naar een optreden te komen, toch een heel verrassend beeld geven?!

Gaspard: Dat was ook wel heel erg spannend kan ik je zeggen. We waren in eerste instantie dan ook heel erg benieuwd naar juist hun reacties. Maar iedereen reageerde heel enthousiast, zag ook de humor, dus dat was heel prettig. Natuurlijk was ik ook heel nieuwsgierig naar de reactie van mijn moeder. Misschien was dat nog wel het meest spannende voor me omdat er toch scènes zijn waar ik me voor zou kunnen schamen. Maar ook zij zei er erg van genoten te hebben. Dat was een hele geruststelling.