Toen house in het midden van de jaren ’80 ontstond was het allemaal redelijk simpel en overzichtelijk: house kwam voornamelijk uit Chicago, New York of Detrot en house was gewoon house. Ja, er was wel een variant, die techno werd genoemd en was de bakermat daarvan vooral Detroit.

Maar toen die vreemde, electronische, monotone en hedonistische muziek steeds meer terrein won, de criticasters en andere visionairs hun ongelijk meer en meer moesten toegeven, voorspellingen die ervan uitgingen dat het wel snel voorbij zou zijn met die inhoudsloze en infantiele kul bijgesteld moesten worden, werd het bijhouden van releases en nieuwe stijlvarianten een behoorlijk confuus, hachelijk en vooral geldverslindend gebeuren. Zeker toen varianten van varianten van varianten gingen ontstaan en ieder land zijn eigen stijl ontwikkelde. En toch wilden de DJ’s die ene floorfiller kunnen scoren en daarmee als eerste de meute aan de praat krijgen op de dansvloer.

Italië was er al redelijk snel bij. Dance en Italië was al langer een geslaagde combinatie, want het eveneens in de 80’s populaire Italo(disco) zette het land van vrouwenverslindende en –versierende gladjakkers, strakke pakken en lekker eten behoorlijk op de kaart. En met de ervaringen die met de Italo zijn opgedaan, stond een nieuwe lichting vooruitstrevende producers op en in dat mediterrane klimaat, dat toch iets met een mens doet, ontstond een zwoele vorm van house, die vooral aftrek vond bij de liefhebbers van de USA garage en aanverwante, toegankelijkere funky en op disco gebaseerde housemusic. De later met zoveel negatieve associaties omgeven aanduiding mellow was toen nog niet uitgevonden. De Italianen deden waar ze goed in waren: een eigen definitie van house ontwikkelen met veel stijl, klasse en flair.

Vooral de periode 1988 – 1993 kenmerkte zich door puike releases en had de Itakkenhouse het artistieke hoogtepunt. Labels schoten als paddestoelen uit de grond en een nieuwe generatie producers en DJ’s werden met veel poeha de West-europese clubscene binnengehaald. Maar Italohouse was meer dan een hype: veel tracks hadden wel degelijk toegevoegde waarde en het was vooral die warme, funky sound, die Italohouse zo kenmerkte en de muziek een sterke eigen identiteit gaf. Labels als Media, Irma, Discomagic, Inside, Calypso, Palmares, DFC, UMM, Flying en Groove Groove Melody brachten de ene na de andere killertrack uit. Enige probleem was dat de verkrijgbaarheid van die Italiaanse import in Nederland vaak allerbelabberdst was en had dan mede zijn oorzaak dat Italohouse altijd een onderstroming is geweest. En daardoor ook altijd wel redelijk underground was. Terwijl het leeuwendeel van de tracks helemaal niet zo vaag was. Integendeel.

Italohouse is dan ook één van die afgeleide stijlen in de house, die een wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan de verdere ontwikkeling van voral de soulful house en ontstond in een tijd dat house de natie verdeelde in fervente voor- en tegenstanders. Vreemd genoeg zijn er maar weinig essentiële verzamelaars die classics bevatten die ertoe doen. De gebrekkige distributie van die titels en de kleinschaligheid van de labels zal daar wellicht debet aan zijn geweest. Maar misschien ook wel het feit dat Italohouse slechts een relatief kleine schare liefhebbers had, die toch al die hete 12”es kochten.

Ondanks de redelijke kleinschaligheid is Italohouse niet de zoveelste houseoprisping en is het dan ook een goede zaak dat Joey Negro (hij weer …) de krakers van weleer toegankelijk maakt voor mensen die warm zouden kunnen lopen voor deze toch wel nog steeds erg lekkere dansmuziek. En als er één iemand een dergelijke verzamelaar mag samenstellen, dan is het Dave Lee / Joey Negro wel. Het resultaat is de dubbelaar Italohouse: A Personal Selection Of The Deeper Side Of The Italian House Music en kent een monumentale tracklisting.

Joey Negro en verzamel-CD’s: het is nog steeds een gouden combinatie. Zijn label Z Records is daarvoor hét platform waar de afgelopen twintig jaar de ene na de andere gotta-have verzamelaar verscheen. Of het nu disco, funk, boogie, go-go of rap is: Joey Negro weet als geen ander dé juiste tracks te selecteren en te vinden en behoren de compilaties die op Z Records verschijnen tot het beste dat er te krijgen is. Dave Lee behoort dan in de dance tot één van de meest betrouwbare en gerespecteerde lieden met echte kennis van zaken. Met aantoonbare ervaring. Dat in tegenstelling tot van die zelfbenoemde experts, die disco en soul opeens ontdekken en menen alle wijsheid in pacht te hebben, maar nét de verkeerde tracks als invloedrijk bestempelen worden door mensen als Negro schaamteloos in de hoek gezet. Want als het om vintage dansmuziek gaat, dan is Joey Negro de man van heel veel momenten.

En met de Italohouse-verzamelaar wordt weer een imponerend statement neergelegd: maar liefst 20 tracks, die toen al moelijk te verkrijgen waren, en nu als helemaal onvindbaar aangemerkt kunnen worden, worden gepresenteerd op twee schijven. Een enkele bekende naam voor de gemiddelde insider (Don Carlos, Jestofunk, Montego Bay, Mr. Marvin, Soft House Company), maar ook een hele rits aan obscure tracks, die bewijzen dat er in de diepste spelonken van de Italohouse toch wel hele vette tracks verschenen. Zuigende beat, sensuele baslijnen, stijlvol en vooral heel groovy en funky glijdt de ene na de andere floorfiller de speaker uit. Het is meer dan twee uur dus genieten geblazen op deze verzamelaar en Joey Negro bewijst opnieuw dat hij er nog toe doet in het segment waar hij al zo lang actief is.

En het verdict is even voorspelbaar als simpel: Italohouse: A Personal Selection Of The Deeper Side Of The Italian House Music hoort gewoon in iedere housecollectie thuis. En wie niet bekend was met deze 90’s house is dit een prima kennismaking. Voor de mensen die deze stroming wel hebben meegemaakt een meer dan aangename deja-vu. Musthave verzamelaar nummer zoveel in de toch al niet misselijke catalogus van het nog immer comfortabele Z label. Dave Lee is nog lang niet uitgerangeerd. Maar dat mag gevoeglijk als bekend worden verondersteld.

Tracklist

CD1

1. Don Carlos – Alone (Paradise Version)
2. Paradise Orchestra – Satisfy Your Dreams (Club Mix)
3. Double Dealers feat. Opi Williams – My Love (Club Version)
4. Korda – Move Your Body (To The Sound) (Club Mix)
5. Omniverse – Never Get Enough (Sunday Morning Mix)
6. Jestofunk – I’m Gonna Love You (Club Mix)
7. Montego Bay – Everything (S-Tone Mix)
8. D-Rail – Bring It On Down (Dub)
9. Shafty – Deep Inside (Soul Trance Mix)
10. Steve Banzara – Black (Jaco Version)
11. Nexy Lanton – You Too (Atmosphere Version)
12. Mr Marvin – Entity (Jazzy)

CD2

1. Aural – Desire (Martini Club Mix)
2. Arkanoid – Alpha Centauri (Extended Remix)
3. Key Tronics Ensemble – House Of Calypso
4. M.C.J feat. Sima – Sexitivity (Club Mix)
5. Lipstick Traces – I Want You (Claim Mix)
6. DJ Le Roy feat. Bocachica – Yo Te Quiero (Detroit Version)
7. Latin Blood – Deseo (Salsa Club Mix)
8. Soft House Company – What You Need (Original Mix)
9. Centric House – Alright Alright (Seaside Mix)
10. Love Quartet – Kiss Me (Don’t Be Afraid)
11. Funkmaster Sweat – House of Latin
12. Carol Bailey – Understand Me (Dreams Piano Remix)