Jockstrap, aka het Londense duo, zangeres-violiste Georgia Ellery en producer Taylor Skye, maakt zijn eigen popmuziek en heeft met I Love You Jennifer B een opgemerkt, opwindend debuutalbum uit. Georgia Ellery verdient tegelijk ook al serieuze strepen met die andere inventieve band Black Country, New Road. Maar wees hier wat Jockstrap betreft toch wel gewaarschuwd. Al blijkt Georgia heus wat van songwriting te kennen, deze popmuziek is van het moeilijker, rustelozer soort, dat met van die verwringende weerhaakjes er prominent in verwerkt. Jockstrap tapt instinctief uit alles behalve evidente vaatjes, je hebt bij voorbaat gewoon geen idee welke onbekende straatjes het inslaat en evenmin hoe het daar ook weer uitraakt. Extreem bijna, zeg maar gerust. De tien songs van dit debuut klinken zo drie kwartier lang als chaotische potpourri, als onversneden spectaculair experiment vol met vrolijke stijlen, maar alles samen zo avontuurlijk samenhangend dat het aantrekt en zelfs in schoonheid verblindt. Je hoort vanalles, zowel Deerhoof, als Fiona Apple, Regina Spektor, Joanna Newsom, maar evengoed Spice Girls of Madonna.

Maar Ellery en Skye staken vooral samen heel wat op in de Londense Guildhall School of Music & Drama, conservatorium gekend voor opera, orkest, viool en stem en in hun geval ook voor zijn elektronische muziekafdeling. De muzikale wereld van Jockstrap zit vol met van die elektronisch gemanipuleerde texturen waarbinnen keer voor keer hun uitgebreid klassiek instrumentarium naar hartelust kan worden verstoord of gesloopt, waar met de orkestrale elementen wordt gecombineerd en gepuzzeld.

Neem nu Concrete Over Water, de meer dan zes langzame minuten lange klepper van de plaat, waarin Georgia een liefdesrelatie herbeleeft. De song begint zowaar met een beatlelesk omgedraaide eerste strofe, tot, klein en fragiel, ook haar zoetgevooisde stem, op zacht kerkorgel begeleid, invalt met de strofe toch in de juiste volgorde. “Tower’s blue and the sky is black I feel the night, I see it, it’s on my back, on my back.” In het tussenstuk valt dan het hele soundarsenaal neer, heftig, weids. Elektronica, tegendraadse drums, alles kwistig rondgestrooid. En hoor, zelfs de hond uit Silvie Kreusch’ Walk Walk lijkt aanwezig in de run naar een en al uitbundige finale warrigheid. Net zo ook opener Neon. Hoe zoet ook Georgia’s heldere vocals van wal steken over ‘rode ogen na de dageraad, na onophoudend ‘neonkijken’, het is de gruizig splijtende elektronica uit de instrumentale break die de song als een splinterbom uiteenrijt. Of in Jennifer B, het is een als met kinderlijke gamegeluidjes volgeladen elektronische soundtrack waartegen de strijkers het vruchteloos zullen afleggen.

Greatest Hits, klinkt wat bekend in de oren. Het danst als op een Kelly Watch The Stars-groove van Air. Virgin Georgia beeldt er zich met intieme ontboezemingen als ‘for the first time I like it when he’s inside’ onverhuld Madonna in. Love and emotion, je krijgt er hier wat van! Ook het liefdeslied What’s It All About? is Georgia’s openhartige hunkering naar lichamelijke genegenheid, het zweeft binstdien met zijn strijkers weldadig in een fifties retrojasje.

En angsten… Het luchtige folky Angst, met harp en zang à la Joanna Newsom, verbergt een bizar paniekerig verhaal over zwangerschap als metafoor om eigen angsten te ontleden… Het spooky Lancaster Court heeft het evenzeer over angstgevoelens: “get a job, get a house, get a car, get a record deal”.

Is daar ook Debra. Al start het tweeslachtig en heel levenswijs (“verdriet is liefde die nergens heen kan”!), het mondt als ultieme uitlaatklep onvermijdelijk uit in de eerste opgewekt stuiterende synth-springer van jewelste. Die dansdrang vertaalt zich ook in de trance van de volbloed techno-dansvloersong 50/50, met zijn excentrieke beat, geagiteerde samples en vervormde vocals als van Spice Girls op hol.

Ook Glasgow is een topper. Daar horen we Georgia weer als in een sprookje kleinzingend opstartend, emotioneel rollercoasteren overheen wijfelende Joanna Newsom-harpakkoorden en bellen, tot de song zich ongedacht ontbolstert als een heel catchy countrysong vol strijkers.

Al bij al geen spek dus voor ieders bek, dit I Love You Jennifer B, het weze duidelijk. Tovenaars Ellery en Skye verleggen hier vanuit de studio grenzen en ze maken nieuwe kleuren en bochten met alles wat de muziek heeft voortgebracht. Ineens staat daar de nieuwe eigenzinnige band die maar eens in zoveel tijd opduikt en die van kakofonie toch muziek maakt met een kloppend hart. Dat van de naar liefde zoekende Georgia Ellery.

En wat nu, Georgia, Jockstrap of Black Country, New Road: twee heren dienen? Totaal zinloze kwestie en geen issue. Voorbeelden te over toch waar zoiets perfect werkt. Experimenteer dus vooral verder. We all love you Jennifer B!