Het vierde album van de Amerikaanse Jessica Pratt is wat minder folky dan de drie voorgangers. Here in the Pitch laat wederom het ruimtelijke, atmosferische geluid horen waarin de markante stem van Pratt een intrigerende sleutelrol speelt. Echter, het instrumentarium is wat voller, inclusief mellotron en synths, en er lijken meer invloeden werkzaam te zijn geweest. Daardoor ademt deze opvolger van doorbraakplaat Quiet Signs uit 2015 zowel folk, als klassieke (Wall of Sound) sixtiespop, alsmede bossa nova en andere warme (Californische) sferen.

Opener Life Is laat de subtiele veranderingen in Pratts muziek direct goed horen: klassieke sixtiespop met een mooie galm, aangestuurd door smakelijke percussie en verfraaid door strijkers. Dit alles op ingetogen wijze. Better Hate klinkt al even vintage. Pratt weet met relatief eenvoudige akkoordenschema’s en welgemikte hooks in het hart te treffen. Ze klinkt hier ronduit feeëriek en weet bij vlagen als een intrigerende, vluchtige nimf te betoveren.

Pratt voegt op bijna argeloze wijze Latijnse sferen aan haar songbook toe met Get Your Head Out, aangelengd met kleine orgelklanken, en By Hook or By Crook, een laidback pareltje dat hier en daar nog wat extra accenten krijgt middels sax en percussie. Wederom gaat Pratt echter zo subtiel te werk dat deze smaakmakers bijna onopgemerkt blijven.

Aanbeland bij Nowhere It Was is het alsof we in een druipsteengrot zijn afgedaald; Pratt trekt wederom ruimtelijke, donkere sferen op die echter eerder wenken en uitnodigen dan afstoten. Empires Never Know is een fraai visitekaartje: Pratt klinkt als een doorgewinterde zangeres uit pakweg 1965 en wordt verfijnd omlijst door dunne strijkers, piano en (mellotron) trompet. Het afsluitende The Last Year is wellicht de song met relatief de meeste pop appeal, al is ook deze stijlvolle relatieballad verre van een luchtig werkje.

Here in the Pitch is een sfeertrip die helemaal klopt. Qua voedzaamheid voelt het wel meer als een ep dan een album, want Pratt graaft niet diep en na 27 minuten is ze alweer van podium geschreden. Dit neemt niet weg dat ook deze knappe vierde plaat van de Amerikaanse weet te raken.