2022 mag met recht het herdenkingsjaar van de legendarische jazzdrummer Paul Motian (maart 1931 – november 2011) genoemd worden. Met grote optredens einde deze zomer in New York, waar een fascinerende groep jazzmuzikanten die met Motion hebben gewerkt, zijn muziek eerden. Geïnspireerd door Motian namen gitarist Jakob Bro en saxofonist Joe Lovano eerder al Once Around The Room op, een album dat nu in de winkels ligt.

Bro werkte in zijn jonge muzikale jaren al met Motian en maakte zijn ECM- debuut via Motian op diens album Garden of Eden (2006). Lovano werkte samen met gitarist Bill Frisell als het illustere trio dat, met gasten als Charlie Haden, Marc Johnson en Dewey Redman er soms bij, vele albums voor ECM maakte. Bro en Lovano leerden elkaar in 2009 kennen toen Bro Lovano vroeg om zijn trio met Anders Christensen en drummer Jakob Hoyer te versterken voor drie avonden in het fameuze Jazzhouse in Kopenhagen.

Once Around The Room – A Tribute to Paul Motian (de volledige titel) is een liefdevolle en avontuurlijke ode aan Motian waarin Bro en Lovano worden bijgestaan door al net zulke vooraanstaande jazzgiganten als Larry Grenadier, Thomas Morgan, Anders Christensen, Joey Baron en Jorge Rossy. De opnamen voor het album werden gemaakt in november van 2021 in Kopenhagen.

Dat de sfeer in de studio uitstekend was mag duidelijk zijn. Naast de twee composities die Bro (Song To An Old Friend en Pause) en Lovano (As It Should Be en For The Love of Paul) aandroegen en de onvermijdelijke interpretatie van in ieder geval één Motian compositie (het geweldige Drum Music) leverde de samenwerking ook één gezamenlijke compositie op (Sound Creation).

De volle band bezetting maakt Once Around The Room al net zo bijzonder als dat de sound van het album juist ook heel ruimtelijk en niet te vol klinkt. In de handen van producer/ECM baas Manfred Eicher en zijn ingenieuze technische team betekent zo’n opnamen altijd topklasse. Meesterlijk hoe deze muzikanten elk klinken en deze muziek is opgenomen.

De composities zijn zo avontuurlijk als je jazz maar kunt krijgen. Voor deze groep muzikanten weet je dat je meer dan genoeg ruimte moet houden voor improvisatie omdat dan juist het allerbeste naar voren komt. Eigenlijk is binnen deze band alleen Lovano de enige die soms echte melodielijnen speelt en dan de mooiste die je in jaren van hem hoorde. Bro is wederom zo onvoorspelbaar en intrigerend als altijd. Dan weer de saxlijnen van Lovano volgend, dan weer dwars er overheen of ronduit vervreemdend met pedalen aan de slag. Alleen op zijn zelfgeschreven stukken komt zijn zo herkenbare stijl meer naar voren.

Once Around The Room is een machtig eerbetoon met Bro en Lovano in bloedvorm. Lovano laat zich de laatste jaren, eigenlijk sinds hij van Blue Note overstapte naar ECM, weer optimaal gelden. Met de juiste muzikanten omringd laat hij zich de laatste jaren weer horen als de fenomenale saxofonist die hij is. Bro is de gitarist van de buitencategorie die met zijn eigenzinnige spel altijd je aandacht optimaal trekt.

Alle composities op dit album zijn rijk. Rijk aan alles wat jazz zo boeiend maakt. Onvoorspelbaarheid, gretigheid, vrijheid, waanzinnige melodielijnen, fantastisch spel, intrigerende arrangementen, chemie tussen de muzikanten en veel, heel veel liefde voor muziek en muziek maken. Daar speelt bij deze plaat ook mee dat de liefde voor Motian en zijn muziek groots is. Once Around The Room is één grote liefdesverklaring voor de invloed van Motian op de jazz.

Met As It Should Be als de overweldigende albumopener en Sound Creation als het indrukwekkend vervolgstuk vormen Lovano’s For The Love of Paul en Bro’s Song To An Old Friend het kloppende hart van het zes tracks tellende album. Wat een prachtig spel en wat een machtige, intrigerende composities in fascinerende lagen opgezet zijn dat. De vrijheid en het fantastische spel van alle muzikanten maken deze twee fraai lang gerekte stukken tot de mooiste die het album kent.

Met een fascinerende bewerking van Motian’s Drum Music, het stuk dat in triovorm met Frisell en Lovano vaak het slotstuk van hun set was, maakt deze groep muzikanten nogmaals duidelijk hoe fantastisch ze kunnen spelen en hoe goed ze snappen wat de stukken nodig hebben. Pause is zo’n prachtcompositie van Bro zoals we ze zo goed kennen. Met zijn ruimtelijk klinkende gitaar als uitgangspunt vanuit de folk in alle rust naar jazz over getild en in ingetogen sferen met Lovano subtiel en prachtig invullend uitgebouwd. Een intieme en emotionele afsluiting van een prachtplaat.