Trouble is een album dat niet snel valt te doorgronden maar wel voldoende aanknopingspunten bevat om de belangstelling te wekken. Deze tweede plaat van Hospitality, een trio uit Brooklyn, verschiet regelmatig van kleur en laat behoorlijk wat ruimte over voor interpretatie.

Het onderliggende thema: ongemak en angsten onder het oppervlak van het alledaagse, geeft Trouble iets mysterieus en intrigerends mee. Nightingale, dat inspeelt op nachtelijke angsten, laat een ruimtelijk geluid horen waarin strijkers en gitaren kleur geven maar waar vooral een heerlijke drumsound heerst. Hierna is het de sierlijke, sfeerrijke pop van Going Out die met zijn aantrekkelijke baslijnen de plaat weer een andere kant op trekt. Vervolgens is er de punky pop met eigenwijze structuren en dito gitaren van I Miss Your Bones en heeft Hospitality ons al aardig door elkaar geschud. Op bijzonder prettige wijze en met zachte hand, dat wel.

Rockets And Jets is een fraai staaltje alternatieve pop met een jarentachtigstempel; effectvolle gitaren en lekker retro klinkende synths. Het is een van de hoogtepunten op Trouble. Een ander hoogtepunt wordt gecreëerd door de strakke motoriek en de donkere sferen van Last Words, feitelijk de climax van het album. Een donkere onderstroom met daaroverheen piano en een effectief solerende gitaar. Een bijzondere track waarin zangeres/gitariste Amber Papini in een paar zinnen een mysterieuze droomwereld weet op te roepen.

In het licht van het album is het niet zo vreemd dat Hospitality hierna met twee akoestische tracks komt waarvan de eerste, Sunship, opvalt door een gedurfd trompet-intermezzo. Het is tekenend voor een band die interessante popsongs met een donkere rand brengt en weigert zich in een hokje te laten duwen.