×

Recensie

Alternative

09 februari 2020

HMLTD

West of Eden

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Lucky Number

West of Eden HMLTD Alternative 4 HMLTD – West of Eden Written in Music https://writteninmusic.com

Nu Groot Brittannië als een roekeloze spookrijder tegen de vastgelegde Europese verdragen in racet laat de een na de andere band hun onvrede over dit besluit horen. Het uit Londen afkomstige HMLTD is het zoveelste treffende voorbeeld. De wereld is aan het afsterven, kapitalisme is het nieuwe modewoord. The West Is Dead. Na de zware inleidende zinnen gaat het stuur totaal om en wordt er keihard tegen de gevestigde orde in gereden. Met een sfeer die nog het beste met het naargeestige gevoel wat de cult movie Lost Highway oproept te vergelijken is. Hypnotiserende industrial dansbeats met een overdosering aan verbale onmacht creëren een duisternis, die vervolgens de sfeer van West of Eden bepaalt.

Op de momenten dat de waanzin overheerst schakelen ze wordt er met gemak naar een soulvolle boyband aanpak om. Die schizofrenie zit tekstueel ook in Loaded verborgen, waarbij de meerdere stemmen in het hoofd zich in de muzikale veelzijdigheid laten weerspiegelen. Het is beangstigend hoe Henry Spychalski je in het generatieconflict met zijn ouders over de toekomst van het Verenigde Koninkrijk betrekt. De overwinningsdans in het triomfantelijke instrumentale The Ballad of Calamity James pakt stevig in To the Door uit. Het staat echter in de schaduw van het schemerige donkere Satan, Luella & I silhouet. Een sterk staaltje nachtclub cabaret waarbij je bij de ingang vriendelijk door rode flikkerende neonletters Adults Only verwelkomt wordt. Dit is het rariteitenkabinet wat de sado machistische elektro acts uit de jaren tachtig met veel moeite ontvluchten. Hoe fout wil je het hebben? Met de Top 40 persiflage Mikey’s Song laten ze je op ironische wijze met de disco hit machines kennis maken, die in the eighties de een na de andere veelbelovende artiesten vakkundig om zeep helpen. Zo eenvoudig is het om alle bezieling te elimineren tot er alleen maar goedkoop leedvermaak overblijft. De verborgen hulpvraag echoot nog ergens op de achtergrond na, maar is verder nergens meer van belang.

Why wordt door harde klokslagen begeleid die de laatste hartslagen van de Big Ben inluiden. Een mechanische Casio variant staat al klaar om deze te vervangen. De Oosterse zang gaat in zachtere toegankelijkere strijkers over. Alles in werking gesteld om de trots van Londen af te breken tot er alleen maar die simpele vraag over blijft. Waarom? De gekte neemt het vervolgens definitief in 149 over. Tot waanzin gedreven liften we met de psychotische gedachtegangen van de woordvoerder mee. Nog haastiger wordt er tussen muzikale stijlen en bombast geshopt, waardoor je de indruk krijgt dan Henry Spychalski elk deurtje naar zijn hersenen gelijktijdig geopend heeft. Daarna gaat de zanger in het controlerende vertrouwende Joanna op zoek naar dat stemmetje uit zijn jeugd wat hem weer in balans brengt. Het ontwikkelt zich in het theatrale Where’s Joanna? tot een spannend hoorspel. Met overslaande stem grijpt hij elk stukje houvast vast om in de beangstigende realiteit te ontaarden dat het verleden volledig afstompt. Duke en James ontladen hun gitaren in catchy funkakkoorden die het net dat stukje geliktheid meegeven waardoor het niet te dramatisch eindigt.

Met Death Drive begeven ze zich op gevaarlijk terrein. Ze komen hiermee wel erg dicht bij de beklemmende Suicide klassieker Frankie Teardrop in de buurt. Gelukkig explodeert het net op tijd in vette geluidscollages waarmee ze op eigen wijze de Amerikaanse Droom aanvallen. Alsof zich aan de andere kant van de oceaan de oorzaak van al het kwaad bevind. Met datzelfde gemak voegen elektronische nu-metal invloeden zich in het redelijk toegankelijke Nobody Stays in Love, wat wel het eerste zwaktepunt van West of Eden is. Echt revengeren doen ze in het grootst klinkende Blank Slate niet, wat zeker wel zijn momenten in de twistende huiverige begeleiding kent. De akoestische klanken van het apocalyptische War Is Looming werken enigszins bevrijdend, ondanks de prachtige tekstlijnen sluit het net niet bij het krachtige basiselftal aan. De laatste drie volwaardige nummers zijn prima reserve spelers, maar halen het niveau wel naar beneden. West of Eden bevat verder dus meer dan genoeg uitmuntend materiaal om van een sterk HMLTD debuut te spreken.



  1. The West Is Dead
  2. Loaded
  3. The Ballad of Calamity James
  4. To the Door
  5. Satan, Luella & I
  6. Mikey's Song
  7. Why?
  8. 149
  9. Joanna
  10. Where's Joanna?
  11. Death Drive
  12. Nobody Stays in Love
  13. MMXX A.D.
  14. Blank Slate
  15. War Is Looming