Met het geweldige, tegelijk baanbrekende album Nightclubbing werd Grace Jones in 1981 een echt heel grote ster. De reggae-meets-rock sound van het legendarische album bleek invloedrijk en tijdloos.

Met drie door Tom Moulton geproduceerde albums werd Grace Jones als fotomodel in de muziekwereld gelanceerd met een dikke discosound. Iets wat in de handen van de bij leven reeds legendarische producer/DJ Moulton met slim gekozen covers en grote hits, zoals hun versie van, het door Edith Piaf naar wereldfaam gezongen La Vie En Rose, zeer succesvol bleek. Voor haar vierde album, ontvluchtte Jones het ondertussen door een anti disco gevoel getroffen New York en week uit naar de Bahama’s alwaar ze in de door Island Records eigenaar Chris Blackwell gestarte Compass Point studio’s haar vierde album Warm Leatherette opnam.

Nog meer opvallend dan de exotisch gelegen studio was de band die haar op het album begeleidde. Voor de reggae-meets-rock sound die Blackwell voor de studio in gedachten had, had hij een vaste, Motown en Muscle Shoals gelijke, band opgezet en daarvoor de Jamaicaanse reggae ritmetandem Sly Dunbar (drums) en Robbie Shakespeare (bas) aangetrokken, alsmede Mikey Chung (gitaar) en Uziah Sticky Thompson. Voor het rock gevoel waren dat de Britse gitarist Barry Reynolds (vooral bekend van Marianne Faithfull’s album Broken English) en de Frans/Afrikaanse toetsenman Wally Badarou en Tyrone Downie (die met The Wailers succes had gehad). Warm Leatherette (1980) bleek een eerste fijne kennismaking tussen muzikanten en zangeres en het publiek omarmde de nieuwe Jones sound. Met de single Private Life werd gelijk een dikke hit gescoord.

Haar tweede album met de vaste Compass Point All Stars, dat een jaar later werd uitgebracht, bleek vervolgens het meest uitdagende en allerbeste dat Jones ooit maakte. Als er al een album is waar de befaamde sound van de Bahama’s het best uit de verf komt is het Nightclubbing. Niet alleen het songmateriaal is uitstekend, de band is ronduit geniaal. De arrangementen voor de songs zijn zo opgezet dat de band als geheel fantastisch overkomt maar de muzikanten ook individueel gloriëren. Jones hoefde over het songmateriaal puur haar zang en spraak te leggen en een meesterwerk was geboren. Het iconische artwork van Jean Paul Goude deed vervolgens de ster van Jones naar nog grotere hoogten stijgen.

Het songmateriaal was, zoals eerder gezegd, uitzonderlijk. Zowel Walking In The Rain van het Australische Flash and the Pan, Use Me van Bill Withers, het titelnummer van David Bowie en Iggy Pop alsmede Astor Piazolla’s I’ve Seen That Face Before (Libertango) werden door de Compass Point All Stars reggae-meets-rock blender gehaald en geniaal geherinterpreteerd. Ook Marianne Faithfull’s I’ve Done It Again en Sting’s Demolition Man (dat hij pas later met The Police opnam voor het album Ghost In The Machine) en de door Jones zelf mede geschreven tracks Feel Up, Art Groupie en het meesterlijke Pull Up To The Bumper zijn uitzonderlijk sterk.

Het album bleek een doorslaand succes met tweede single I’ve Seen That Face Before als allergrootse hit. (Als eerste single was Demolition Man, geschreven door de in die dagen bijna heilige Sting, niet erg succesvol gebleken). De invloed van het album werd naarmate de jaren vorderden steeds groter en einde van de jaren 80 werd het album vrijwel overal ter wereld meegenomen als een van de belangrijkste 50 albums van het decennium. Ook vandaag nog is het album nog een ware goudmijn voor de muziekliefhebber. De geweldige, dikke productie en de glansrijke uitvoering van de songs doen Nightclubbing ver uitstijgen boven erg veel wat de muziek in de jaren 80 voortbracht.

Op de deluxe edition van het album is naast een erg fijne geremasterde versie van het album een extra schijf met remixen te vinden. Remixen die bij Jones en de Compass Point mannen altijd van uitzonderlijke kwaliteit waren.

Tracklisting Nightclubbing (deluxe edition):

CD 1:

1. Walking In The Rain
2. Pull Up To The Bumper
3. Use Me
4. Nightclubbing
5. Art Groupie
6. I’ve Seen That Face Before (Libertango)
7. Feel Up
8. Demolition Man
9. I’ve Done It Again

CD 2:

1. Demolition Man (12” Version)
2. Pull Up To The Bumper (Long Version)
3. I’ve Seen That Face Before (Libertango) (12” Version)
4. Walking In The Rain (12” Version)
5. Pull Up To The Bumper (Remixed Version)
6. Use Me (Long Version)
7. Pull Up To The Bumper (US Party Version)
8. Feel Up (Long Version)
9. Pull Up To The Bumper (1985 Remix)
10. Peanut Butter (Pull Up To The Bumper Instrumental)
11. If You Wanna Be My Lover (previously unreleased)
12. Me! I Disconnect From You (previously unreleased)
13. Esta Cara Me Es Conocida (I’ve Seen That Face Before (Libertango)) 4.32