×

Recensie

Electronic

09 januari 2023

Gold Panda

The Work

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: City Slang

The Work Gold Panda Electronic 3 Gold Panda – The Work Written in Music https://writteninmusic.com

Waar ligt de grens tussen ambient new age en electronic dancebeats? Hoe stimuleert een producer van mindfulness muziek zichzelf om zijn eigen positivisme en negativisme een passende plek in zijn muziekstukken te geven? Moet je zelf niet door een berg aan teleurstellingen worstelen om vervolgens abstracte zelfhulp melodieën te reproduceren? Die kern heeft toch ergens zijn oorsprong? Onbeantwoorde opdringende vragen waarop ik niet zozeer een antwoord verwacht, maar die hier wel mijn gedachtegang kruizen. The Work is niet een uitgedokterd werkstuk of een vormloze mechanische zon, The Work is een studieobject, maar biedt tevens financiële onafhankelijkheid. The Work is werk, tenminste wel voor de Britse elektronische wonderkind Derwin Dicker.

Onder zijn alias Gold Panda brengt hij na een stilte van zes jaar zijn vierde plaat uit. Die stilte is er niet voor niks geweest, die stilte ontstaat er als zijn gezinssituatie compleet verandert. Het vaderschap biedt behalve zoveel moois ook zoveel twijfel. Alle zekerheden veranderen in onzekerheden, al het opgebouwde stabiliteitscredit wankelt. Het verantwoordelijkheidsgevoel beantwoordt zich in stress, spanningen en depressies. Therapeutisch tot jezelf komen, en vanuit die leegte op ontdekkingstocht gaan. De clubhouse en junglerave invloeden zijn veelal zorgvuldig geëlimineerd, waardoor het net nog wat puurder en soberder aanvoelt. Het zijn vooral die voorliefde voor Japan en zijn universitaire Oriëntale en Afrikaanse studie die hier de overhand hebben. Misschien moeten we het eens afleren om de muzikale oorsprong tot het westen te beperken, en juist vanuit de beginselen van de reinigende meditatie te werk gaan, en die liggen dus niet in het overspannen overhaaste rijke kapitalisme, maar meer richting de voedende navel van de aarde.

Swimmer staat met zijn krakende ruis gelijk aan het verleden. Het exotisch gekletter trekt je die onzichtbare diepte in. Het kristalheldere The Dream maakt je daadwerkelijk deelgenoot van het proces. Proestend en stotend houdt Gold Panda amper zijn hoofd boven water. De fragmentarische verkniptheid probeert zijn leven te stabiliseren. Hypnotiserende herhalingstechnieken laten hem hulpeloos kopje ondergaan. The Corner begrijpt net als Moby’s Play het belang van onze muziekgeschiedenis. Je hebt die oudheid nodig om iets nieuws te creëren, en daarmee doen deze twee grootheden in principe hetzelfde als hoe de rockgeneratie jaren geleden de blues een dominante plek in de sound toekennen. Alleen is het daar vanzelfsprekend, en wordt het hier veelal als goedkoop vermaak beschouwd. Op diezelfde wijze introduceert Gold Panda de jazz in het Oosters filmische The Want.

Met de dansbare I’ve Felt Better (Than I Do Now) technodisco stamper benadrukt Gold Panda zijn veelzeggende clubhouse verleden. Een aangenaam uitstapje waarmee hij de hedendaagse luchtige relationele overlevingskansen in zoveel geluk en welvarendheid stopt en eenvoudig die duistere bestaansschimmen tot de achtergrond verdringt. Staat het dreigende Plastic Future nou voor de overstromende plastic oceaansoep of juist voor de nietszeggende hersenloze toekomst? In iedere geval genoeg stof om over na te denken. Dierlijke hulpbehoevende noodkreten uit de diepte mengen zich in een stollende gekleurde breismurrie en laten de track tegen de geluidsgolven wegebben.

New Days of the new age, de tederheid van levendige pianoklanken in een overstuur folk schema, waaraan zelfs synthesizers zich wagen. Gold Panda zoekt de oplossingen in de I Spiral weerspiegeling van het jaren tachtig milieuproblematiek vraagstuk, maar eigenlijk wil hij vooral zijn nageslacht geborgenheid en zekerheid bieden. Pas als hij dit alles los laat, ontstaat er ruimte voor dat veelzeggende experiment. Arima verfijnt zich en geeft The Work ademhaling en hartslag. Chrome voegt het veelvoud aan knisperende Japanse delicatesse lagen toe, en het berustende Joni’s Room maakt het net wat humaner en persoonlijk eerlijker. Voor de buitenstaander is het een bijzondere ruwe elektroplaat, voor Derwin Dicker een stapje dichterbij zijn prille jonge evenbeeld.



  1. Swimmer
  2. The Dream
  3. The Corner
  4. The Want
  5. I've Felt Better (Than I Do Now)
  6. Plastic Future
  7. New Days
  8. I Spiral
  9. Arima
  10. Chrome
  11. Joni's Room