Stains On Silence is het vierde album van het Noord-Ierse Girls Names. Het geluid van de band verschoof na de eerste plaat van noisy indiepop/rock naar atmosferische postpunk. De opnamen voor Stains On Silence namen de nodige tijd in beslag. Ontevreden over de eerste resultaten, braken de bandleden de werkzaamheden af om pas na een lange break de nummers definitief af te ronden.

De muziek van Girls Names is mede hierdoor weer wat veranderd: fragmentarischer, trager en met nog indringender vocalen. Het geluid is donker, plechtig en intens en doet hierdoor al gauw denken aan de albums van bijvoorbeeld The Cure en Comsat Angels van begin jaren tachtig en het productiewerk van Martin Hannett uit diezelfde periode.

Met Haus Proud lijkt de band zich in een kerker te bevinden; zware drums domineren maar de bas trekt en pompt lekker. Ook op de trage single 25 heersen indringende sferen en komen de bijzondere vocalen van Cathal Cully heel dichtbij. Fragments Of A Portrait heeft iets dreigends en zelfs van het minimale, instrumentale A Moment And A Year gaat wat onheilspellends uit.

Het dromerige titelnummer is sfeervol, golvend en wat lichter van toon. Ook The Impaled Mystique zorgt voor wat lucht: uptempo, met stevige synths, pakkender en melodieuzer. Maar nog steeds origineel en geladen. Wil de band het creëren van confronterende sferen soms nog wat te veel laten prevaleren boven het songschrijven, hier vindt Girls Names een betere balans tussen sfeer en compositie.

Eigenlijk heeft de band uit Belfast alle muzikale en vocale ingrediënten voor een klassiek postpunkalbum in handen op Stains On Silence. Met iets meer gevoel voor songschrijven en melodie had Girls Names hier een nog grotere indruk gemaakt. Nu blijft deze vierde plaat te veel beperkt tot een interessante en indringende stijloefening die nog een paar doortimmerde songs ontbeert.