×

Recensie

Pop

04 maart 2019

Fluct

All The World Is Green

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: UR

All The World Is Green Fluct Pop 3.5 Fluct – All the World Is Green Written in Music https://writteninmusic.com

Van Tom Waits moet je af blijven. Zijn songs passen nu eenmaal bij die rauwe diepe stem, en verdienen geen andere benadering. Fluct heeft echter het geluk dat ik van deze informatie tijdens de eerste luisterbeurt van All the World Is Green niet op de hoogte ben. Er was wel herkenning, maar het duurde een tijdje voordat die link gelegd was. Dit Italiaanse duo kiest gelukkig niet voor het bekendere werk van de grootmeester. Zangeres Elena Tavernini en bassist Giacomo Papetti hebben een jazz achtergrond, die goed terug te horen is op de plaat terug te horen is. Het is hier een pop benadering , maar dit verklaard in ieder geval de Tom Waits keuze. Hij combineert jazz ook met pop en avant garde. Iets wat Fluct ook in een lichtere variant doet.

Met het dromerige Kiss Me wagen ze zich op glad ijs. Als een ware gothic koningin brengt Elena haar geschoolde stem ten gehore. Als je zo overtuigd van je eigen kunnen bent, dan mag je dit ook volledig uitbuiten. Het zit net op de grens van triphop, maar dan met minder nadruk op de beats. De meer zomerse aanpak van Rain Dogs is verfrissend. Mooi gebruik makend van niet gangbare instrumenten, en als een ware overtuigende diva loopt de zangeres op een uitgesponnen toonladder het podium op. De vocalen prettig vervormd, wat een gruizig effect aan het geheel geeft. Qua sfeer blijft ze daardoor dicht bij het origineel. Het rauwe eigenzinnige van Waits wordt niet overtroffen, maar wel benaderd. Door de bas hoor je duidelijk de jazz invloeden terug, de percussie maakt er een dansbaar Zuid Amerikaanse voorjaarscarnaval van.

Flowers Grave ondergaat een psychedelische behandeling. Oosterse klanken wordem uit de gitaar getoverd, om in alle rust verder in een toegankelijk akoestisch poppy geheel over te gaan. Een prachtig zuiver zingende Tavernini in de glansrol. Met volledige overgave ondergaan we de zwaardere Take It With Me duisternis.Het gitaarspel laat ontsnappende vluchtige akkoorden op ons los, welke zich vervolgens aangenaam in de warme sound settelen. Het zijn de vocalen die er een luchtigheid aan toevoegen. Anywhere I Lay My Head ondergaat met de aangeslagen toetsen van een kerkorgel een stijlvolle gospelbehandeling. Met wat boogie woogie accenten krijgt het de extra muzikale inkleuring. Alleen dat einde met die onlogische tempo versnellingen moet eigenlijk achterwege blijven.

Mooi hoe vervolgens Trampled Rose in dreampop aftrapt om vervolgens wat steviger met een vleugje postpunk uit te pakken, al blijft een geweldige climax uitbarsting achterwege. Jammer, hierdoor mist het kracht. De All The World Is Green titelstuk ruimtelijkheid staat open voor nieuwe slepende en deprimerende elementen. De electronika trekt dit goed naar zich. Wel moet ik concluderen dat de tracks aan de lange kant zijn, het volledig uitwerken komt niet altijd op een geslaagde manier over. Hier zou een compacte aanpak meer op zijn plek zijn. Little Trip To Heaven balanceert ergens tussen een jonge kinderen slaapliedje en een sfeervol klein trippend jazzliedje. Just The Right Bullets pakt goed werkend grootst uit. De schreeuwende begeleiding neemt de zang steeds dieper de duisternis in. Ze wagen zich aan het grensgebied van noise en industrial, zonder er volledig in te verdwijnen. De gitaar is op lage akkoorden afgestemd, en hier vallen wel die gehoopte explosies in. Beter kunnen ze niet eindigen.



  1. Kiss Me
  2. Rain Dogs
  3. Flowers Grave
  4. Take It with Me
  5. Anywhere I Lay My Head
  6. Trampled Rose
  7. All the World Is Green
  8. Little Trip to Heaven
  9. Just the Right Bullets