Jazz is toch vooral een Amerikaanse stroming en de meeste legendes komen dan ook uit dat land. Europa heeft zijn eigen jazzcultuur, die wordt gekenmerkt door een veel grotere mate van kruisbestuiving. Dat is natuurlijk niet vreemd, wat ieder land heeft naast zijn eigen cultuur, vaak ook eens een eigen taal en zijn de invloeden legio. Dat levert vaak interessante muziek op, maar tegelijkertijd is daardoor de stilistische eenheid soms wat ver te zoeken en is het voor de minder ingewijden moeilijker om grip te krijgen op de Europese jazz.

Engeland en ‘serieuze’ jazz is nu niet meteen de meest in het oor springende combinatie. Maar de bakermat van de jazzdance en acidjazz lag toch in Engeland? Dat is natuurlijk een juiste constatering, maar met de puristische vorm van jazz heeft jazzdance toch maar weinig te maken. In elk geval is het een stroming die vooral bestaat uit oude tracks of nieuwe muziek die te sterk geënt is op datgene waarop het is gebaseerd. Kortom, weinig interessant voor de wat meer avontuurlijk ingestelde luisteraar. Bovendien zijn jazzdance en acid jazz primair bedoeld voor de dansvloer en is het muziek die genreoverstijgend is, zeker wanneer gekeken wordt naar de liefhebbers ervan. Nu niet echt meteen het soms als elitair te boek staande jazzaficionados.

Empirical behoort niet tot de danvloer georiënteerde jazzlichting, maar is een serieus combo dat met Elements Of Truth hun derde album uitbrengt. De band is pas sinds 2007 actief en met het tweede album Out’n ‘In won men de MOBO-award, een Britse muziekprijs, waarbij MOBO staat voor Music Of Black Origin. Doorgaans is het nut van dergelijke prijzen vaak bedenkelijk, in elk geval betekende het voor Empirical een bepaalde mate van erkenning en een motivatie om op de ingeslagen weg door te gaan.

Nu de prijzenstorm wat gelegen was, werd het weer tijd om de aandacht te richten op de muziek en dat resulteerde in Elements Of Truth. Het album bevat nummers, die in tijd nogal variëren: van korte drie minuten composities tot lang uitgesponnen stukken van bijna 10 minuten met veel ruimte voor uitgesponnen solo’s en klanktapijten.

Empircal’s muziek leunt vooral op de saxofoon van Nathaniel Facey en de vibrafoon van Lewis Wright. De veelal impressionistisch vormgegeven composities doen enigszins denken aan het latere werk van Joshua Redman, zowel qua intonatie van Facey’s saxofoonspel als de sfeer die gecreëerd wordt. Leg het laatste Joshua Redman album (Art Farmer) maar eens naast dit album en zoek de verschillen. Er wordt ingetogen gemusiceerd en is er veel ruimte voor improvisatie. Het is in elk geval een album dat op sommige momenten nogal wat inspanning van de luisteraar vergt.

Empirical kiest met Elements Of Truth niet voor de gemakkelijkste weg en is het album niet voor iedereen geschikt. De soms wat té democratische manier van het samenspel haalt af en toe de vaart er misschien wat veel uit, maar tegelijkertijd weet het wel de aandacht vast te houden. Elements Of Truth kan zich meer dan gemiddeld meten datgene wat doorgaans uit Amerika komt en is een album dat goed te pruimen en daardoor zeer aan te bevelen is. Er valt veel te beleven op Elements Of Truth en Empirical is daardoor een band die in de gaten gehouden moet worden.

Tracklist Elements Of Truth:

1. Say What You Mean, Mean What You Say
2. Yin & Yang
3. In The Grill
4. Out Of Sight, Out Of Mind Part 1
5. Cosmos (for Carl Sagan)
6. Simple Things
7. An Ambiguous State Of Mind
8. The Element Of Truth
9. Out Of Sight, Out Of Mind Part 2