Stel je eens voor dat de iconen van The Velvet Underground & Nico na hun gelijknamige debuutplaat New York vaarwel zeggen en samen met deze femme fatale de overstap naar het naoorlogse in opbouw zijnde West Duitsland maken. De kans is vrij groot dat ze de daar opkomende krautrock met hun eigen psychedelische sixties artrock vermengen. Hoe klinken ze als de van het experimentele Can afkomstige Holger Czukay de vrijheid krijgt om in de studio grenzeloos met de band te stoeien om gezamenlijk het ultieme ambient rustpunt te bereiken. Waarschijnlijk komt de sound dicht in de buurt van Mandatory Enjoyment van het uit Los Angeles afkomstige avant-garde gezelschap Dummy.

Nou, dan moet deze band wel geniaal zijn! Dat is natuurlijk ook weer niet helemaal waar. Vergeet niet dat ze het beste uit beide werelden aan een gevulde albumkoffer muziekgeschiedenis koppelen, waarin net zo goed platen van The Stone Roses, The Strokes en Spacemen 3 in opgeborgen zitten. Dummy stript deze invloeden tot een kwetsbare naaktheid waarna er een droge zomerse basis overblijft. De wuivende Hollywood palmbomen begroeten in hun koelheid de drogerende geestverruimende klanken en laten de benevelde toestand net iets boven de grond wegzweven. Dummy maakt dromerige popliedjes die met de energie van een rammelende punkgitaar gespeeld worden.

Gitaristen en tevens keyboardspelers Nathan O’Dell en Joe Trainor vinden elkaar in de dreampop band Wildhoney, welke na het prachtige jaren tachtig geïnspireerde Sleep Through It langzaam in een langdurige winterslaap wegzakt. Ondanks dat het gezelschap nooit is opgeheven, maakt het duo na de twee jaar geleden verschenen Naive Castle EP een doorstart met Dummy waar ook kersverse Wildhoney drummer Alex Ewell zich bij aansluit. Toch is het bassist Emma Maatman van de snoeiharde noisy shoegazerband Kent State die het wezenlijke verschil maakt. De zangpartijen worden gelijkwaardig verdeeld, waardoor er een mooie diversiteit in het geluid ontstaat.

Dummy maakt ritmische verantwoorde spacerock met rondspattende luchtbellen gitaarexplosies, die als plakkerige bubblegum aan de mierzoete suikerspinnen intergalactische droomcollages kleven. Kleurrijk als een Willy Wonka snoepfabriek, waar nieuwe smaken met abstracte basisvormen herenigd worden. Laten we het erop houden dat de twee gitaristen passagiers van een retro Station To Station reiservaring zijn waar een op dreef zijnde stoomtreinmachinist de drumbeats er doorheen loodst. Een uit de hand gelopen energieke lsd trip waarbij de scherpe randjes door relativerende down to earth route uitstippelende baslijnen weggepoetst worden.

Smerige geoliede door de jaren negentig geïnspireerde rammelende garagerock. Voortgestuwd door folky samenzang en hypnotiserende drones die spirituele wegen berijden om de eindbestemming in de mediterende Atonal Poem new age klanken te bereiken. Mandatory Enjoyment is een avontuurlijke tijdmachine trip die langs aerobic glitterbal new wave reist, en dwars door ontregelde gillende punkgitaren heen raast. In verwarring gebracht door een ritmische warboel en net niet kopje onder gaande in de verraderlijke noise golven.