Ergens tussen de opbouwende instrumentale rockexplosies, de bedekkende industrial puinlagen en de troebele dronekolken van het Mexicaanse This Will Destroy You zit die uitweg naar de meer traditionele folk verborgen. Gitarist Christopher King heeft echter de van Wires Under Tension afkomstige New Yorkse violist Christopher Tignor nodig om die overstap naar het meer aardse en stukken mildere Disassembler te maken. Het postrock verleden als basis, experimentele ambient soundscapes als uitgangspunt.

A Wave from a Shore is een krachtig muzikale klimaatbeheersing, gebundeld in een zevental indrukwekkende bouwwerken. Titelstuk A Wave From A Shore leest zich als een indrukwekkend eb en vloed spektakel. Rustige vlakke passages afgewisseld door onstuimige dreiging. Levendiger van opzet, spelenderwijs met de natuurlijke kernelementen omgaan. Spiritueel zwierend en uitputtend stervend, herboren en uitvliegend.

Bij de driedimensionale In Devotion belevenis voel je de klanken als minuscule kristalbolletjes op je huid plakken. De filmische productie openbaart een wezenlijke fantasiewereld waar het vioolspel van Christopher Tignor de sleutel vormt om die gehoopte folk doorgang te openen. Het is een waardig gegeven dat juist een veelvoudig gebruik van drukke geluiden die serene rust tot gevolg heeft. Elke kleine opening benutten om deze volledig illustrerend in te kleuren. Uiteenspattende prille schokjes vormen oude rimpelige kringen om uiteindelijk in het niets te verdwijnen.

Slow Fires is zo sterk als een vernietigende wegbrandend natuurverschijnsel. Levensgevaarlijke geluidsgolven teisteren het gehoor om verdoofd de schoonheid van oorzoemende elektronica binnen te sluizen. Het verleidelijke licht aan het einde van de tunnel is een energieke krachtbron, schitterend in het verblindende daglicht.

Atria, de bloedende kern levensbedreigend geraakt. Eighties treurnis geprojecteerd in hedendaagse aardse problematiek. Zure regen produceren verbitterende huilende tranen die bij neerbuigende bomen de vochttoediening verstoren. Smeltende ijsschotsen vermengen zich in die overtollige watertoevoer en laten de wereld in het wegzinkende adembenemende eindspel van Christopher Tignor verdrinken. Het zoveelste bewijs dat deze twee muzikanten elkaars talenten voortreffelijk aanvullen.

Bovenaardse familiair verbindende Dynasty poriën openen voorzichtig een postpunk deurtje. Beklemmende hemel bestijgende kakofonische expressies absorberen de torenhoge ambities en laten een spoor aan isolerende diepgang achter. Debt gaat naar dat dierlijke oergevoel terug. Het verdriet van opgesloten schepsels, gevangen in het elektronische netwerk van geluidstovenaar Christopher King, die ze uiteindelijk tot vredelievende getemde organismes transformeert, een met de muzikale omlijsting.

Het is dan wachten op het verlossende evenwichtige antwoord. Impossible Color is zo cliché als maar zijn kan, maar het werkt wel. En daar zit het wezenlijke verschil met This Will Destroy You, hier geen geminimaliseerde asresten leegte, bij Disassembler is er ruimte voor een helende hoopvolle voedingsrijke new age opleving.