Muzikale grootheid Dino Saluzzi is de koning van de bandoneon en het werd tijd dat hij na jarenlange samenwerking in duo en trioformaties, bands en orkesten, weer eens, zonder afleiding, alleen te horen was. Albores, een album volledig gevuld met eigen composities, komt dus precies op het juiste moment.

Tussen februari en oktober van vorig jaar werden de opnamen van het album in Buenos Aires afgerond, met de Argentijnse, onderhand alweer 85-jarige, meestermuzikant in glorieuze topvorm. Zijn spel is nog steeds fantastisch, zijn vingervlugheid en instrumentbeheersing nog steeds buitengewoon. Albores is een monumentale plaat geworden waar de klasse en de emoties vanaf spatten.

Adiós Maestro Kancheli, een wel heel fraaie ode aan zijn held Giya Kancheli, de componist waar hij in 2010 nog samen met Gideon Kramer en Andrei Pushkarev een geheel album aan wijdde (Giya Kancheli: Themes From The Songbook) opent het album gelijk meesterlijk. Het al net zo mooie Ausencias sluit daar naadloos op aan.

Según Me Cuenta La Vida – Milonga is een ontroerend mooie biografische compositie die verwijst naar de plekken waar de milonga en tango werden gespeeld en gedanst. (Milonga, en dan nog meer de milonga urbana, was de eigenlijke basis van waaruit de tango ontstond). Een compositie waardoor Ennio Morricone vervoerd zou zijn zo lyrisch, verhalend en emotievol.

Saluzzi is een verhalenverteller die je met zijn composities een wereld van verbeelding intrekt. Composities als Intimo, het langgerekte La Cruz del Sur (2^de cadencia), Écuyère en Ficción hebben een emotionele pracht die alleen de allergrootste muzikanten in hun spel tot uitdrukking kunnen brengen.

Het Zuid-Amerikaanse temperament in fascinerend speels spel met steeds exact de juiste expressie zo tot emotionele hoogten kunnen laten komen, is wat alleen grootmeesters Astor Piazolla en Saluzzi voor elkaar kregen/krijgen. Luister in dat geval ook naar het aan Saluzzi’s vader opgedragen Don Caye – Variaciones sobre obra de Cayetano Saluzzi. Superlatieven te kort om de buitengewone schoonheid van deze emotionele compositie te omschrijven.

Albores bevat negen composities die door de fraaie gelaagdheid, sfeerverschuivingen en tempoveranderingen, klinken als een terugblik op een leven. De bandoneon is een van instrument dat moeiteloos van melancholie naar open emoties trekt dan weer de blijheid en passie binnen het leven naar het donker kan duwen. En ideaal instrument dus om verdriet, vreugde, liefde, passie, leven en dood samen te laten ballen.

Bij het wegsterven van de laatste klanken van het prachtige, en wederom langgerekte, album slotakkoord Ofrenda – Tocata voel je getuige te zijn geweest van het verhaal van Saluzzi’s rijk gevulde herinneringen. Albores is een monumentaal album, een liefdesverklaring aan het leven.