In 2012 werden The Lost Tapes van de Keulse legende Can uitgebracht en deed het label Bureau B van zich spreken middels een aantal reissues van Duitse experimentele albums. Ook in dit jaar mogen we een flink aantal tributes, reissues en nieuwe albums vol Duitse elektronica begroeten. Middels de mini-serie Deutsche Elektronische Musik belicht Written in Music een aantal van deze releases. Vandaag:  Who’s That Man – A Tribute To Conny Plank.

Ruim 25 jaar na zijn dood krijgt producer Conny Plank eindelijk zijn welverdiende retrospectief middels een 4-delige boxset. De Duitse geluidspionier mag zonder meer tot de meest relevante producers van de afgelopen vijftig jaar worden gerekend. Konrad ‘Conny’ Plank was altijd op zoek naar nieuwe geluiden en nieuwe technieken. Bij Conny Plank kwamen uiteenlopende stijlen als dub en elektronische avant-garde samen. Hij stond aan de wieg van nieuwe muzikale expressievormen, die later als krautrock, electronic body music, industrial en techno verder uitkristalliseerden.

Conny Plank, geboren in 1940, maakte vele meters bij de WDR en Rhenus Studio’s in Keulen. Al op relatief jonge leeftijd kon hij wijzen op samenwerkingen met Marlene Dietrich, Karlheinz Stockhausen en Duke Ellington. Plank was als engineer/producer betrokken bij het album Tone Float van Organisation, de voorloper van Kraftwerk. Dit was in 1970. In deze periode werkte hij ook mee aan platen van Cluster, de band van Conrad Schnitzler, Dieter Moebius en Hans-Joachim Roedelius, een cruciale band in de ontwikkeling van elektronische (ambient) muziek.

Conny Plank bleef in de jaren zeventig en tachtig actief aan het front der muzikale vernieuwing. De platen waar zijn naam aan verbonden was, waren innovatieve, prikkelende werkstukken die nieuwe richtingen aangaven: de drie albums van Neu!, Autobahn van Kraftwerk, Before And After Science van Brian Eno, Systems of Romance van Ultravox, Alles Ist Gut van D.A.F. en Schlagende Wetter van Kowalski, om er maar wat te noemen. Conny Plank was een muzikale wegwijzer, een visionair. Vele avontuurlijke new wave en postpunkbands haalden hun inspiratie uit de krautrock en proto-industriële muziek van Conny Plank en hengelden naar een samenwerking. Killing Joke, Eurythmics, Devo, Echo and the Bunnymen en ook de Nederlandse Meteors doken de studio in met Plank. Ondanks zijn status bleef Plank een drijvende kracht achter de schermen. Hij noemde zichzelf dan ook ‘een bemiddelaar tussen muzikant, geluid en tape’. Een samenwerking met U2 – en vooral Bono – zag Plank midden jaren tachtig overigens niet zitten: “Met die zanger kan ik niet werken”.

Who’s That Man – A Tribute To Conny Plank geeft een fascinerende kijk in het oeuvre van de producer en vormt een fraaie leidraad door de geschiedenis van de elektronische muziek. Plank was gek op het geluid van elektronische instrumenten. “I like synthesizers when they sound like synthesizers and not like instruments. Using a drum machine for electronic music is okay, but not if you try to make it sound like a real drummer,” zei hij ooit.

Wat opvalt is hoe zuiver en krachtig de muziek op deze verzamelaar klinkt. Op de eerste cd van Who’s That Man alleen al staan genoeg indrukwekkende voorbeelden van Planks geweldige producties om overtuigd te raken van zijn importantie. De elegantie van Michael Rothers Feuerland (1977) en de industriële pop van D.A.F. (Alles Ist Gut, 1981) lopen sterk uiteen maar zijn in dit kader beiden veelzeggend.

Er komen meer bekende namen voorbij. Het experimentele, koele Le Sinistre was in 1981 de b-kant van Never Gonna Cry Again, de eerste single van Eurythmics. Brian Eno was een bewonderaar van Conny Plank en maakte met hem en Hans-Joachim Roedelius Broken Head, een track die op het album After The Heat uit 1978 is terug te vinden.

Conny Plank was ook als uitvoerend artiest verantwoordelijk voor een aantal platen, waaronder een handvol albums met Dieter Moebius. Op de spoken word track Farmer Gabriel werd het duo bijgestaan door Mayo Thompson van Red Krayola terwijl op Pitch Control Mani Neumeier van krautrocklegende Guru Guru meedoet. De proto-techno die dit trio in 1983 produceerde heeft overal zijn sporen nagelaten.

De producties van Conny Plank klinken nog steeds als een klok en gaan niet gebukt onder houdbaarheidsdata. Het is louter zuivere en krachtige muziek die heerst op de eerste cd’s van Who’s That Man, muziek die doorgaans ook nog eens meer dan dertig jaar oud is. Het onderstreept eens te meer de cruciale rol van Duitsland – en met name Conny Plank – in de geschiedenis van de elektronische muziek. Met een remix-cd en een live registratie uit 1986 van Ludwig’s Law, het ’emulator-album’ van Dieter Moebius, Conny Plank en Arno Steffen uit 1983, is dit terechte eerbetoon compleet.

Tracklisting: Who’s That Man – A Tribute To Conny Plank

CD1:

1. Steffen, Arno – Hörprobe

2. Eno / Moebius / Roedelius – Broken Head

3. Phew – Signal

4. Eurythmics – Le Sinistre

5. Rother, Michael – Feuerland

6. La Düsseldorf – Silver Cloud

7. Psychotic Tanks – Let’s Have A Party

8. Moebius & Plank – Conditioner

9. Moebius / Plank / Thompson – Farmer Gabriel

10. Moebius / Plank / Neumeier – Pitch Control

11. D.A.F. – Alles is Gut

12. Neu! – Leb Wohl!

CD2:

1. Ibliss – Drops

2. Roedelius – Regenmacher

3. Streetmark – Eleanor Rigby

4. Neu! – Negativland

5. Psychic Tanks – Security Idiots

6. D.A.F. – Was Ziehst Du An

7. Moebius & Plank – Automatic

8. Müller, Fritz – Fritz Müller Traum

9. Blue Point Underground – Conny Plank

10. Plank, Konrad – Deutsches Weihnachts Potpourri

CD 3:

1. Möbius / Plank – Infiltration (Walls Remix)

2. Eno / Moebius / Roedelius – Broken Head (Automat Rework)

3. Rother, Michael – Feuerland (Justus Köhncke Remix)

4. Phew – Doze (Günther Lause Rework)

5. Moebius / Plank / Thompson – Farmer Gabriel (Edwards Desert Remix)

6. Moebius / Plank – Conditioner (Fujiya & Miyagi Remix)

7. Neu! – Für Immer (Eye Remix)

8. Phew – Doze (Crato Remix)

9. Plank, Conny / Jens-Uwe-Beyer – Conny Plank

CD 4:

Möbius / Plank / Steffen – Live In Mexico 1986