Na een handjevol EP’s is Be Good het eerste album van Cross Record, het project van Emily Cross. Ten tijde van de opnames woonachtig in Chicago, maar toch klinkt Cross Record nooit als stadsmuziek.  Het weet juist heel erg de sfeer over te brengen van kabbelende beekjes, dreigend donkere bossen en innerlijke, emotionele strijd. Noem het lo-fi dronepop, rafelige dreamfolk of zelfs aards klinkende rock. Het feit is dat de band op Be Good muzikaal niet makkelijk in een hokje te plaatsen is. Cross zag in 2013 een droom in vervulling gaan toen ze – naar aanleiding van een aanmoedigend praatje van nu labelgenootje Lady Lamb the Beekeeper – het Ba Da Bing label mailde met de vraag of zij eventueel interesse hadden in het uitbrengen van haar nieuwe album. Tot haar verbazing wilde het platenlabel dat wel, samen met de re-issue van Be Good, die eerder enkel in een oplage van 300 stuks verscheen op het kleine Lay Flat label.

Dat de luisteraar met een eigenzinnig album te maken zou krijgen blijkt in het begin al, als de opener een volledig instrumentaal nummer betreft waarin steel drum de hoofdrol opeist. In het tweede lied is daar uiteindelijk toch de kenmerkend dreigende, maar toch dromerige stem van Cross. Soms zingt ze helder, dan opeens zit haar zang begraven onder echo-effecten of herhalende loops. Nooit verliest ze de controle over de muziek, terwijl alle instrumenten om haar heen dit dikwijls wel doen.

Naast manlief Dan Dan Duszynski (die op dit album nog geen prominente rol inneemt) zijn er veel muzikanten- en bijzondere instrumenten te horen op dit album: fluit, klarinet, strijkers, banjo, belletjes,  percussie, tapeloops, ze komen allemaal voorbij. Toch zal je deze instrumenten niet altijd als zodanig herkenning, omdat ze vreemd klinken of begraven zitten in de muziek. Ondanks het rijke instrumentarium wordt er op Be Good juist veel met rust- en stiltes gespeeld. Het heeft een liefelijke, maar toch desolate sfeer tot gevolg. Hiermee in contrast staan sporadisch hevige uitbarstingen, overheerst door harde gitaardrones en donderende drums.  Een goed voorbeeld hier is het lied Dirt Nap, waarbij instrumentaal echt alle remmen los gaan. Naar mate het nummer het einde nadert neemt de rust weer steeds meer de overhand en wordt de geluidsmuur verdrongen. Meditatief is ook wel een woord wat je op dit album kunt plakken, aangezien de kracht van herhaling, gevoel en emotie een wereld creëren die je voor even losrukt uit de realiteit. Dat meditatief niet altijd gelijk staat aan rustgevend bewijst Cross Record hier.