×

Recensie

Roots

19 maart 2015

Cormac O Caoimh – The Moon Loses Its

The Moon Loses It's Memory

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Uitgebracht door: Independent

The Moon Loses It's Memory Cormac O Caoimh Roots 4 Cormac O Caoimh – The Moon Loses Its Memory Written in Music https://writteninmusic.com

Ierse barden. Daar zijn er meer van. Sterkste kant van Ierse singer-songwriters is vaak de zang. Niet zelden zijn ze ook bedreven in het schrijven van fraaie liedjes. Denk daarbij zowel aan Damien Rice of aan de hier wellicht iets minder bekende Damien Dempsey. Ook troubadours als Luka Bloom en zijn oudere broer Christy Moore kunnen er wat van. En hier is een nieuwe ster aan het firmament. Alhoewel, nieuw? Het is inmiddels al het derde album van de singer-songwriter en zeer bedreven gitarist uit Cork.

Was Cork niet al voor eeuwig aan de geschiedenis van de muziek gekoppeld doordat er elk jaar een festival is ter nagedachtenis aan misschien wel de bekendste muzikale inwoner van de stad, Rory Gallagher, dan zou Cormac zo maar eens de eer ten deel kunnen vallen om als muzikaal boegbeeld van de stad te gelden. Hoe geweldig zijn gitaarspel ook is, het is van een heel andere aard dan dat van Rory. Het gitaarspel waar Cormac zich van bedient, is overwegend akoestisch van aard. Daarmee kleurt hij zijn liedjes, steeds klein en kort gehouden, zeer fraai in. Zijn achtergrond als klassiek gitarist steekt hij niet onder stoelen of banken en de manier waarop hij die kwaliteiten in eigentijdse nummers brengt, zegt ook veel over zijn compositorische kwaliteiten. Toegankelijk, maar nooit commercieel. Sprankelend maar nooit overdreven vrolijk. Lekker ontspannen luisterliedjes die je zowel op een winters tijgervel voor de haard liggend kunt genieten of die juist als inluidende klanken bij de lente beluisterd kunnen worden.

De stem van Cormac is misschien soms wat eenvormig, doet qua zanglijnen en intonatie denken ergens denken aan Mark Knopfler terwijl de klank van de stem soms nauwer aansluit bij Chris Martin van Coldplay. Het is een stem die misschien wat wennen vraagt. Maar, wanneer je je open stelt voor de prachtige combinatie van de rustige stem van Cormac en de warme en open gitaarklanken die sprankelen als klaterende beekjes, dan is het misschien gewoon de stem van Cormac die je hoort en lang niet zozeer welke gelijkenis met wie dan ook.

Veertien kleine liedjes. Niet zelden relaties als onderwerp. Steeds in relativerende bespiegelingen. Mooie muziek uit Ierland, zo lekker kan dat klinken. En wil je het eens proberen? Laat je dan verrassen door het titelnummer. Op bandcamp kun je het hele album beluisteren. Met de foto’s die het album opluisteren, is aanschaf van het album echter zeker ook het overwegen waard.



  1. Maze Of Your Heart
  2. Yellow Crumbs
  3. The Moon Loses Its Memory
  4. Thirst And Water
  5. Solid
  6. You Stole December
  7. Man Of Sand
  8. Morning
  9. Place A Letter On My Front Porch
  10. Basement
  11. Silver As Mercury
  12. Burning Coal
  13. Lay Low For Awhile
  14. Similes & Metaphors