Conrad Freling
Never Gonna Change the World
Wat is dat voor platenzaak De Plaatboef in Rotterdam een bijzonder moment, om daar afgelopen zaterdag maar liefs twee geweldige muzikanten te ontvangen. Bony Man op de vooravond van zijn huiskamerconcert en Conrad Freling om zijn nieuwe album Never Gonna Change the World te promoten. De laatste heeft in het verleden al als bandlid van het ingetogen poprock gezelschap Seven Stars Over Sicily naam gemaakt, waarbij Tamara Woestenburg op And Here Comes the Night al een gastrol vervult. Dezelfde singer-songwriter is ook op Can I Make You Cry? aanwezig, een van de prijstracks van het sterk overtuigende Never Gonna Change the World.
De binding met de haastige maatschappij kwijtraken, welke als een onrealistische versneld afgespeelde Netflix serie voorbij raast. De zanger als stabiele rustpillaar beseft dat zijn boodschap nooit de radio haalt. Het realiteitsbegrip strak in fragiele songjuweeltjes verpakt. De tragiek van een popster die tussen het platen kopend publiek in een winkel staat opgesteld, ingetogen verlangend naar een moment van aandacht. Can I Make You Cry? Kan ik je raken, overtuigen, voor een fractie van een seconde betoveren en de snelheid van het leven tot stilstand brengen.
Folky countrysoul zangeres Bette Schindler is zelfs op twee nummers van de partij; Brown Sugar Cane en Just Another Day. De spontaniteit waarmee ze op zijn muzikanten Facebook smeekoproep reageert hoor je hierin zeker terug. Onbevangen gemeend, professioneel zelfverzekerd. Ze voegt met haar dramatische langgerekte uithalen de krakende oudheid aan het mystieke Brown Sugar Cane toe. Conrad Freling is hierbij de beantwoordende sidekick, netjes binnen de dwalende lijntjes kleurende. Just Another Day is daarentegen aarzelender, dromerig zacht en bedrieglijk moederlijk lief. Wacht echter maar op het moment dat de griezelig ontspoorde instrumentatie toeslaat, de albumtrack langzaam ombuigt en deze doormidden knakt.
Door de nodige ervaring mag je wel het nodige van jezelf eisen. Conrad Freling heeft die perfectionistische drang om het uiterste van zichzelf te vragen. Het ijzingwekkende dreigende North Face of the Eiger verschijnt al eerder op de eerste Seven Stars Over Sicily EP, de doffe sprekende grijsheid is nu met koperglans opgepoetst, waardoor de song nog net dat tikkeltje extra zeggingskracht krijgt. Nog vreemder, nog mysterieuzer, maar zeker nog overtuigender. Een zelf gecomponeerd muzikaal visitekaartje welke aansluiting van het tevens al eerder met Seven Stars Over Sicily geschreven en uitgebrachte Can I Make You Cry krijgt waar Tamara Woestenburg zich met spookachtige gewetenstem doorheen vlecht en vecht. She Sleeps Like a Girl, Wakes Like a Woman in slaap wiegend, zonder die veilige onschuld uit de kindertijd wakker worden.
Aarzelend klopt de potige bariton sax bij de pianist aan, laat mij alstublieft een deuntje meespelen. Conrad Freling verteld bezorgd vaderlijk een verhaal uit zijn jongere jaren. Hey Brother! hoe een broederliefde barst, scheurt en in twee identieke niet te lijmen brokken aan onbegrip uit elkaar valt. De eeuwige jeugd en het volwassen verraad. Gehard breekbaar, opstandig wispelturig. Het is onmogelijk om de wereld te veranderen als je zelfs bij jouw eigen steeds kleiner wordende wereld al het overzicht kwijt raakt en het slopende loodgewicht amper kan dragen. Het filmische treurorkest sleurt de melancholische zanger door zijn eigen melodielijnen heen, bij de wegstervende muzieknoten houvast zoekend.
Het naïeve Little Fellow Disney musical sfeertje is een gevaarlijke tegenhanger van het zekere New York City. Het nachtleven in een onbekende metropool, spannend als een James Bond soundtrack. Het geeft perfect dat beangstigende gevoel weer van een stad welke nooit slaapt, maar continu met een wakend oog de omgeving in zich opneemt, opslokt en bij het eerste daglicht weer uitspuugt. Conrad Freling zeilt als een ervaren schipper door de lichtvoetige bijna klassieke barok tracks heen. De zwaarte ligt in de diepere verraderlijke onderlaag van de teksten verborgen. Zijn emotionele lading maakt het herkenbaar, draagbaar en deelbaar. Een onmiskenbaar voorbeeld dat gepassioneerd talent ook binnen de landsgrenzen te vinden is. Zeg het voort!