Coen Oscar Polack is een van de mensen achter het Narrominded label. Hij heeft inmiddels een flink aantal werken achter zijn naam staan, waaronder elektro-akoestische stukken en klanksculpturen. Herman Wilken maakt deel uit van Hydrus, dat eerder dit jaar opzien baarde dankzij de electronische pracht van het album Nodes.

De vorige samenwerking van Polack en Wilken dateert alweer uit 2009: The Language Of Mountains Is Rain. Voor dit album maakte het duo twee lange improvisaties gebaseerd op veldopnamen. Op Fathomless, dat afgelopen najaar uitkwam, horen we wederom twee lange stukken: Barents Sea en Sundarbans beslaan samen bijna veertig minuten.

Het zijn titels die de fantasie prikkelen, titels die je voeren van een ijskoude, inktzwarte poolzee naar de warme, groene mangrovebossen van India en Bangladesh. De ambientmuziek die op Fathomless over de luisteraar heengolft lost de gewekte verwachtingen moeiteloos in: diep, grenzeloos en moeilijk te doorgronden.

De spanning wordt langzaam opgebouwd in Barents Sea. Het wordt kouder, donkerder, het gaat steeds harder vriezen. Schimmige beelden van voorbijglijdende walvissen worden gaandeweg verdrongen door herinneringen aan de gezonken kernonderzeeër Koersk. Gaandeweg dringen meer geluiden binnen en lijken ijsbergen en marineschepen om voorrang te strijden. Momenten van horror. Uiteindelijk sterft de muziek langzaam weg.

Met Sundarbans maakt de kou plaats voor vochtige warmte. Alsof je soepel door tropische wateren glijdt, omringd door een muur van planten en honderden onzichtbare vogels en insekten. Ook hier dringt zich een donkere onderstroom op. Tegen het einde overheerst de intrigerende schoonheid van de natuur weer.

De muziek op Fathomless heeft grote filmische kwaliteiten zonder ook maar ergens expliciet te worden. Polack en Wilken hebben wederom indrukwekkende luisterervaringen gecreëerd. Het is niet alleen de geluidsmagie die zoveel effect sorteert, het is ook de fantasie van de luisteraar zelf die bijdraagt aan de impact van Fathomless.