De dance beminnende muziekliefhebber verkeert in rouwstemming als Daft Punk in de laatste week van februari in een heftige videoclip aankondigt dat ze er definitief mee gaan stoppen. De verlaten woestijnachtige achtergrond die ze daarvoor gebruiken zou zo het thuisdecor van het Californische vintage dance duo Brijean kunnen zijn. Een paar dagen later verschijnt namelijk hun eerste volwaardige Feelings studioplaat. De opvolger van de veelbelovende Walkie Talkie EP uit 2019 die toevallig net dezelfde titel als de derde Air plaat draagt.

Net als de baanbrekende Franse dancepioniers grijpen ze naar het retro geluid terug. Al zitten ze niet alleen in die zwoele seventies softpop hoek waarbij de zoetsappige Kodak filmcamera scores voor het verweerbare randje zorgen. Ze sluiten meer bij de flitsende tachtig discosound met de fel gekleurde Californische O’Neill surfers lifestyle look aan. Zeg maar het Miami Vice tijdperk van coke en snelle auto’s, kleurige colberts en gifgroene cocktails. Kortom, het ultieme vakantiegevoel van feestende jongeren. Een beetje het Club Tropicana strandtenten sfeertje, een beetje die Latijns Amerikaanse sensualiteit en vooral heel veel Ibiza afterparty cooling down. Te veelzijdig voor de plaatselijke discotheek, en te dansbaar voor bij de barbecue op het verhitte zand.

Feelings past zo in het tijdperk dat de bassisten nog coole hippe jonge gasten waren, die de funky taste aan gelikte tracks toevoegen. De Zuid Amerikaanse beats krijgen van Brijean een ware clubbehandeling metamorfose, waardoor de nummers nog geschikter voor grotere dance events worden. De naamdrager Brijean Murphy verzorgt buiten de opzwepende percussie tevens de zwoele in jazz ondergedompelde soulvolle zangpartijen terwijl de geschoolde Doug Stuart zich meer op die aangename fundamentele omlijsting richt. Heerlijke niks aan de hand muziek, met speelse elektronische dagdroomgeluidjes. Vreugdevol in een beeldende fata morgana met wuivende palmbomen verpakt die uitnodigend aan de horizon verschijnen om de hypnotiserende bezoeker het Hotel California clubpaleis binnen te lokken.

Zorgeloos en ontspannen, zoals een goed gerijpte zomer hoort te zijn. Wegzwevend van alle drukte en verplichtingen. Met beide voeten in het water dobberend in een tijdperk dat men nog nooit van de smartphone gehoord hebt, en je nog niet het denkt dat je altijd bereikbaar moet zijn. Die risicoloze vervlakking zorgt er wel voor dat er erg veel druk op de brommende basakkoorden en Bossanova ritmes gelegd wordt. Eigenlijk jammer dus dat die muzikale kwaliteiten hierdoor een beetje in die oase van rust ondersneeuwt raken. Een warme schetstekening van een aangenaam zonnig landschap, ingekleurd door goedkope vrijwel inktloze viltstiften.