Het Noord-Engelse Blossoms schopte het met hun vorige twee albums tot de grotere festivalpodia. Hun pakkende, gepolijste indiepop past zowel op de festivals als op daytime radio. Ook hun derde album klinkt weer ronduit appetijtelijk.

De songs op het eerder dit jaar verschenen Foolish Loving Spaces – inderdaad een onvervalste liefdesplaat – zijn flink door de productiemolen gehaald en dat is zowel de kracht als de zwakte van het album. De glossy sound, Tom Ogdens ontwapenende zang, de vele meerstemmige partijen en de veilige, licht bombastische popsferen zijn een heel album lang wat teveel van het goede. Aan de andere kant, dat is nu juist wat de meeste luisteraars naar binnen zal trekken.

Opener If You Think This Is Real Life kun je classificeren als de betere pop-bubblegum. Het hieropvolgende Your Girlfriend is onderkoelder en gaat wat dieper. De rubberen bas is lekker en de simpele, effectvolle gitaarlijnen zijn doeltreffend. The Keeper wordt meer vanuit de piano opgebouwd en het eenvoudige, akoestische My Vacant Days brengt richting het einde welkome rust en ruimte.

Halverwege de plaat is Blossoms op zijn best: op My Swimming Brain klinkt de band ronduit zwoel en onweerstaanbaar terwijl de elastieken bas en de fraaie mineursferen van Sunday Was A Friend Of Mine een hoogtepunt maken. Blossoms serveert vervolgens lekkere uptempo synthpop met echo’s uit de jaren tachtig in Oh No (I Think I’m In Love) en completeert hiermee het sterke middenstuk van Foolish Loving Spaces.

Hierna weet de band niet meer continu te boeien, al is de finale nog zeker bijzonder: Like Gravity knikt naar new wave en de strakke motoriek en koelere atmosfeer laten horen dat Blossoms zeker uit een ander vaatje kan tappen. In de slotminuten schrikt de band er niet voor terug om met monotonie en grove accenten lekker dwars naar het einde toe te koersen.

Blossoms is duidelijk een band met talent. Nu de naam van de band is gevestigd, is het interessant om te zien wat de volgende stappen zullen zijn. Foolish Loving Spaces bevat al een aantal aanknopingspunten die wijzen op een mogelijk interessantere en nog sterkere vierde plaat. Interessant gegeven: de deluxe-editie van dit album kent een bonus-schijf met de akoestische versies van de songs, iets wat de band bij de vorige plaat Cool Like You ook al deed. Kennelijk heeft Blossoms zelf ook het idee dat een onsje minder misschien ook wel eens goed kan zijn.