Noisy poprock, even confronterend en bedwelmend als catchy, dat is waar het Australische Blank Realm voor staat op Grassed Inn. Het album is alweer even uit maar verdient het om gehoord te worden.

De noisepop van opener Back To The Flood is al bijzonder appetijtelijk maar met Falling Down The Stairs slaat de band uit Brisbane de spijker definitief binnen. Dwarse poprock met ratelende drums, een drukbezet orgel, een lekker stuwende bas en daarbovenop de ongepolijste zang van Daniel en Sarah Spencer. Blank Realm voert ons terug naar de hoogtijdagen van de indie- en collegerock in de jaren tachtig.

Bulldozer Love opent de ramen naar een grotere ruimte maar de gefreakte zang van de Spencers houdt iedereen bij de les. Dit is en blijft Blank Realm, een band die je niet laat wegzweven. Ook als de groep een drumcomputer en andere elektronica voor het voetlicht brengt (Violet Delivery) blijft de rockende undergroundsfeer behouden.

Blank Realm trekt die opwindende en eigenzinnige sound door over de hele plaat: Baby Closes The Door ontpopt zich na een intro vol noise langzaam tot sfeerrijke ‘jangle pop’ waarbij spookachtige synth-injecties de link naar die bizarre openingsminuut levend houden. Het heldere, eveneens door toetsen gekleurde Reach You On The Phone is de fijne afsluiter. Dit is Blank Realm op zijn toegankelijkst, alhoewel airplay op de radio nog steeds niet binnen bereik lijkt. Hiervoor zijn de vocalen van Daniel en Sarah Spencer te veel geworteld in de punk en no wave-traditie.

Na acht tracks is het overduidelijk: hoewel Blank Realm op Grassed Inn het popelement nooit uit het oog verliest, verpakt de band hun songs steevast in een puik alternatief jasje. Een heerlijk ruw indierockalbum is het resultaat.