Aidan Moffat and Bill Wells
The Most Important Place In The World
In 2011 brachten de Schotten Bill Wells and Aidan Moffat het album Everything’s Getting Older uit. Het album werd door het toonaangevende blad Mojo tot de beste albums van het jaar gerekend en won ook nog eens de Scottish Album of the Year Award. Moffats eerlijke, intense teksten gingen verbazingwekkend goed samen met Wells’ fraaie, soms tedere muziek.
Ook op dit nieuwe album van het duo is dit het geval. Moffat dringt met zijn rake teksten en Schotse accent direct vanaf opener On The Motorway stevig binnen. En als luisteraar waan je je op een nachtelijke autoweg bij Glasgow.
Wells en Moffat zijn vooral sterk in het maken van relatief eenvoudige pianosongs die snel in het hart treffen. Zo is er VHS-C, een indringende, korte track over beelden, herinneringen op een videoband die niet meer gezien zullen worden. This Dark Desire is een prachtige, observerende song waarop Moffats vervormde zang mooi contrasteert met een ingehouden trompet. Op The Tangle Of Us zingt Moffat juist weer bijzonder zuiver. Bij het beluisteren van The Most Important Place In The World dringt soms de naam van John Grant zich op, ook iemand die zoete klanken met weinig verhullende teksten bekleedt.
Het duo neemt een aantal malen afstand van de pianosong. Lock Up Your Lambs is een soort nerveuze filmmuziek, free-jazz waarover primitieve vocalen heersen: ‘Raise yer glasses! Raise yer cup!’ Verderop geheel andere sferen: de loungepop van Any Other Mirror glijdt fijn voorbij en de easy listening/sixties backdrop bij de suggestieve teksten van Vanilla is geweldig gevonden.
Een aantal malen kiezen Wells en Moffat voor elektronica, zoals op The Unseen Man, een track waarop we in de huid kruipen van een kleurloze toeschouwer in de club:
‘They just want to dance with those babyfaced boys
And you could take them all,
These fucking amateurs in their sister’s clothes and unnecessary spectacles’
Het is een van de vele memorabele passages op The Most Important Place In The World. Wells en Moffat hebben wederom een opvallende mix van radiovriendelijke, oorstrelende popklanken en eerlijke, expliciete teksten gemaakt. De Schotse tongval en de welgemikte uitstapjes naar jazz en electro geven dit puike album extra cachet.