Beth Hart, vogeltje dat al jaren prachtig zingt zoals het gebekt is, maar dat uit de lockdown gekomen, spanning en bakken frustraties verdringend, er hier toch heel wat feller tegenaan gaat. Pakte daarom losgeslagen in haar optredenstille uren het magische Led Zeppelin aan. Jongens! Beth Hart, wil de volle honneurs van Robert Plant waarnemen, hadden we echt niet zien aankomen. “Heb jaren gewerkt om ze recht te raken. Om Zep te doen moet je echt pissig zijn, jaren woede hebben weggestopt.” Led Zeppelin’s geweldige messcherpe power op een Beth Hart-niveau. Beth, let’s go!

Beth Hart is met haar energieke stem effectief en resoluut diep in het heavy personage van Plant gekropen en, jawel, aansluitend bij de vibes van de originele songs, weet ze die met haar vibrato, ondanks alle risico’s harerzijds, minstens te evenaren en ze zelfs in subtiliteit te overtreffen. Wat een fan moet je zijn geweest om dit hier te presteren!

Zeker, ze heeft met de juiste flair een aantal grote klassiekers gekozen, kippenvel als bij haar rauw knallende Black Dog, haar eerlijk furieuze versie van Whole Lotte Love met wilde strijkers, het zelfverzekerd droge Kashmir of het elegant beklijvende ‘Stairway To Heaven, maar evengoed ook bij een aantal mindere goden uit het Zep-songbook als het funky rockend The Crunge, het liefdevolle Dancing Days of het fraai georkestreerde No Quarter. Ze weet in een grote beweging het volledige, geweldige spectrum van de band te omvatten en die pak nostalgie stuk voor stuk met verve boven het maaiveld uit te tillen. Klemtoon hierbij op haar machtige zang, eerder dan op de elektrische verwevenheid. Waar nodig is het precies zij die er vlammend en energiek tegenaan gaat en tegelijk ook heel trouw blijft aan het oorspronkelijke aura rond die nummers en de onvervalste performing van Plant. Man of vrouw, hier nu potige Beth, even donderend en bliksemend dus waar het moet, balladerend en loungy-flemend, zoals in Rain Song, daar waar ook Plant zelf aan het croonen sloeg.

Samen met haar klasseband, weet ze hiermee finaal met een grootse emotionaliteit alleen maar opeenvolging van nieuwe wow-momenten te sprokkelen. Nu, zo vreemd is alles ook weer niet helemaal voor wie Beth Hart’s discografie een beetje kent, vooral voor wie al verslingerd is aan haar begeesterde samenwerkingen met even ruige bluesboys als Joe Bonamassa. Weet je meteen met welke uitzonderlijke presence dit katje soms op het podium rondswingt en songs naar haar hand zet. Met haar fabuleuze keelgeluid vol blues en soul weet ze echt het werk van Zeppelin zelfs nog te verdiepen. Geeft ze meteen aan hoe best, vele decennia na datum, Zep’s klassiekers aan volgende generaties te presenteren, hoe met waardigheid en authenticiteit aan die erfenis zelfs nog een frisse, eigentijdse twist te geven.

Dit is Beth Hart’s moedige gevecht van technisch sublieme zangeres met demonen, het is bovendien echt het meest ideale eerbetoon mogelijk bij de inkadering van de Led Zeppelin-legende. We love Led Zeppelin. We love Beth Hart..