The Besnard Lakes – A Coliseum Complex
A Coloseum Complex Museum
A Coliseum Complex Museum is het vijfde album van The Besnard Lakes, de band uit Montreal die vooral met Are The Dark Horse (2007) en Are The Roaring Night (2010) goede kritieken oogstte. Hierna leek de inspiratie een tikje zoek. Een euvel waar deze nieuwe plaat ook wat mee te kampen heeft.
De wel vaker gemaakte omschrijving ‘shoegaze en Beach Boys’ is ook op dit album weer van toepassing. In theorie een interessante stijl natuurlijk en dat geestverruimende, ‘wall-of-sound-geluid’ komt op een aantal nummers zeker tot zijn recht. Een lekker psychedelisch geluid met een grote rol voor de vocalen van Jace Lasek en Olga Goreas. De helft van het album trekt echter als een trage, aangename maar weinig geïnspireerde maalstroom voorbij.
The Besnard Lakes maakte de tracks Golden Lion en The Plain Moon al eerder bekend. Eerstgenoemde is een typische exponent van A Coliseum Complex Museum: lekker dreinend en slepend maar het nummer komt niet helemaal binnen, al helpt de overstuurde gitaar wel wat. Het iets vuigere en dwarse The Plain Moon maakt door zijn dynamiek en zware riffs beduidend meer impact, maar dan hebben we inmiddels ook wel weer twee songs gehad die slechts blijven steken in aardige ideeën.
Lasek en Goreas namen hun muzikale ideeën op in een caravan-studio en lieten zich ongetwijfeld flink inspireren door de Canadese natuur. De soms hypnotiserende muziek lijkt natuurkrachten te ademen maar is net te veel rock om echt afstand te nemen van het stadse leven en te afstandelijk om echt een blijvende indruk te maken.
Nightingale kent wat ruimtelijke, legere passages en dat werkt, als contrast met de donkere onderstroom. Het is een van de best geslaagde songs op A Coliseum Complex Museum. Net als Tungsten 4 – The Refugee waar de band relatief compact en dichtbij klinkt zonder nu direct in te leveren aan sfeer. Zo eindigt dit (slechts) acht nummers tellende album toch nog met een voldoende.