Nog steeds wordt de dancescene door menige muziekliefhebber onderschat. Wat is er zo bijzonder aan een aantal samplers samenvoegen, een beetje op knopjes duwen en er nog eventjes snel een beat onder zetten. Dit kan toch iedereen? Lekker gemakkelijk en snel geld verdienen. Toch heeft het merendeel van de artiesten wel degelijk een ruime muzikale achtergrond. Vaak sleutelen ze eerst flink aan een track, zittende achter een ouderwetse piano. Akkoordenschema’s worden opgesteld, en uitgewerkt. De jonge Londenaar Ben Khan luistert tijdens zijn puberteit naar oude blues, totaal niet hippe uncoole zeventiger jaren rock en grunge uit de jaren negentig. Zoals veel beginnende muzikanten probeert hij de songs die hem inspireren op gitaar na te spelen. Dus de breed georiënteerde liefde voor muziek is er altijd al geweest. Na eerst voorzichtig met de E.P.’s 1992 en 1000 een plekje in de onderste regionen van de house op te eisen verschijnt uiteindelijk Ben Kahn. Om zijn ontwikkeling te presenteren kiest hij hier voor alleen maar gloednieuwe tracks.

2000 Angels past met de oosterse invloeden goed bij zijn naam. Ook staan er op de albumhoes verwijzingen naar de maan en sterren welke ook bij verschillende landen een belangrijk element op hun vlag vormen. Helaas komt het niet vaak tot een mooie samenwerking tussen verschillende culturen. Veel old school bliepjes en beats overheersen op deze funky trip. Kahn heeft een eigen soulvol stemgeluid, die zich prima leent voor de nodige vocale kunstjes leent welke hij hier op los laat. Het nodigt dan wel uit om op te bewegen, maar heel gemakkelijk heeft hij het zich niet gemaakt. De complexiteit getuigt van zijn muzikale bagage, maar deze zet hij niet vaak tot pakkende tracks om. Deze krijgen we als een dikke gebonden soep gepresenteerd, terwijl de ingrediënten voor een heerlijke heldere bouillon ook aanwezig zijn. Het is allemaal wat donkerder, maar liefhebbers van autotune en vocoder lopen hier waarschijnlijk mee weg, en vinden het een avontuurlijke plaat. Voor mij komt dit nog steeds wat goedkoop en gemaakt over. De meeste indruk maakt hij met a.t.w (against the wall) vanwege de lekkere beat, The Green met de zomerse saxofoon, de experimentele Prince funk van Our Father en het dromerige hijgerige Waterfall.