De carrière van Bat For Lashes, het muzikale alias van Natasha Kahn, heeft een mooi voorspoedig verloop. Al vanaf het Fur and Gold debuut wordt ze door collega’s bejubeld en mag ze zelfs Scott Walker onder haar fans scharen waarmee ze voor Two Suns het theatrale The Big Sleep duet opneemt. Voor The Haunted Man schakelt ze de hulp van PJ Harvey producent Rob Ellis in. Lost Girls sluit haar zo lang mogelijk uitgestelde tienertijd af, en als bijna veertiger bereidt ze zich in Los Angeles dus op haar aanstaande moederschap voor.

Dat het leven vanaf de geboorte van je eerste kind totaal verandert kunnen alle ouders beamen. Alles dat voorheen relevant was vervaagt en daar komen nieuwe belangrijke normen en waardes voor in de plaats. De emotionele hormoonhuishouding raakt vooral bij vrouwen verstoord. Midden in de eerste pandemiezomer bevalt Natasha Khan van haar dochter Delphi. Deze gebeurtenis vormt de leidraad op de zesde Bat for Lashes plaat The Dream of Delphi.

Ze schenkt haar dochter een onzeker toekomstperspectief. De wereld rouwt om de gewelddadige dood van George Floyd, Donald Trump maakt het verschil tussen rijk en arm alleen maar groter, en daar komt dus ook nog die vervelende corona spelbreker bij. Hierdoor draait het op Bat for Lashes vooral om tegenstrijdigheden. De dood staat haaks op de geboorte. Het geluk kijkt het verdriet in de ogen. Onzekerheid verstoort de gehoopte zekerheden. Is Delphi klaar voor deze maatschappij die zichzelf verder de vernieling in helpt? Natasha Khan zingt haar vredig elke avond in slaap met lieve liedjes over zoete dromen; The Dream of Delphi.

Het The Dream of Delphi triphop  titelstuk bezit een speels kindvriendelijke opbouw met repeterende synths en de vertederende vocale kracht van Natasha Khan. Het is de kwetsbaarheid van een moeder die een deel van zichzelf aan een nieuw bestaan opoffert. The Dream of Delphi heeft ook iets beangstigend, de geborgen vrijheid is verbroken, de navelstreng doorgeknipt. Nadreunende beats nemen de hartslag over. Welkom in de wereld van Bat for Lashes 2.0. Het is onwennig, maar tegelijkertijd zo vanzelfsprekend. Twee harten kloppen als één, eerst nog aan elkaar verbonden, vervolgens begint het loslaten.

Christmas Day, het cadeautje aan de mensheid. Een folky ontdekkingstocht waar de piano aan de basis staat. Waarschijnlijk geeft dit instrument die zachtheid wel het beste weer. Bijzonder hoe Natasha Khan in haar kraambed al haar testament aan het nageslacht schrijft. Letter to My Daughter is klein, intiem en ontroerend. Zo lang mogelijk die kosmische energie vasthouden. De onbreekbare moeder en kind relatie. De track springt lichtvoetig op en neer. Zoveel nieuwe indrukken, een veelvoud aan bewogenheid. Letter to My Daughter is kanaliseren en aarden. Her First Morning zijn de adembenemende eerste stappen in de buitenwereld, waar woordbegrip en zinsbesef nog ontbreken. Onbevlekte pure schoonheid.

Het klassieke At Your Feet vindt zijn oorsprong in het hallucinerende effect van de slapeloze nachten en het meezingende engelengeduld waar Delphi alle aandacht claimt. Slaapwandelend wiegend genietend in de new age bewustwording van Delphi Dancing. De hemelse sprookjesachtige The Midwives Have Left leegte eist een onherkenbaar stukje aan verantwoordelijkheidsgevoel op. Alles is veranderd, niks zal meer hetzelfde zijn. Het onvermijdelijke zet zich in de trieste Breaking Up en Waking Up scheidingssongs voort. In het jaren tachtig gekleurde Breaking Up neemt de sensueel kronkelende saxofoon van Logan Hone de zangpartijen voor zijn rekening. Soms komen woorden te hard rakend binnen, en dan is dit de ideale uitweg. Het complexe Waking Up is de letterlijke klap in het gezicht, de reorganisatie van het gedeelde co-ouderschap. Jammer dat Natasha Khan die verbale confrontatie niet aangaat en dit aan de instrumentatie uitleent.

Niet alles is even beladen. Home is een bewerking van een vrolijke Baauer compositie waar dochterlief enthousiast op reageert. Natasha Khan voegt er slechts wat diepgang aan toe. The Dream of Delphi voelt echter niet als een vanzelfsprekend Lost Girls vervolg aan. Door het grote aandeel aan instrumentale stukken heeft het vooral iets van spirituele bezinning. Het gezinsgeluk staat op de voorgrond, en als dat niet haalbaar is, zet Natasha Khan haar zinnen vooral op de afgeschermde intimiteit van de relatie met haar dochter. Zoals ik al eerder aangeef is het verleden niet relevant meer, in de wereld van Bat for Lashes 2.0 is de spanning veelal geëlimineerd en staat de vertroetelende schoonheid centraal. Hopelijk breekt die roze wolk in de toekomst in tweeën, het is nu een tikkeltje te veilig.