Dat het ontiegelijk spannend en lastig is om helemaal alleen de eerste stappen in de muziek business te zetten beseft singer-songwriter Barrie Lindsay maar al te goed. Samen met vier muziekvrienden gaat ze met een tiental tracks aan de slag om deze op Happy To Be Here samen te brengen. Dromerige zachte vocalen vormen het achtergrond decor en het lijkt erop dat Barrie Lindsay verwacht dat de muzikale omlijstingen haar wel in dit proces redden. De zelfreflecterende softpopzangeres komt op pijnlijke wijze tot de conclusie dat het goedkoop klinkende arty-farty studentengeneuzel hier niet werkt. Een te hoog new age folky dreampop gehalte, de ultieme Barrie Lindsay droom gruwelijk dwars liggend.

De smoezelige heteluchtballonliedjes hebben slechts een kleine speldenprik nodig om uiteen te spatten. Het waardige afscheid is dan ook geen doordringende oerknal, maar een klein nasissend einde. Noah Prebish gaat met zijn Psymon Spine project verder, Sabine Holler voegt zich bij het gezelschap en brengen Charismatic Megafauna uit waarin Barrie Lindsay een secundaire rol vervult. Barrie is nu een eenzaam eenmansproject van een bezinnende zangeres, verdiepende in de te nemen vervolgstappen. En dan klopt de liefde aan de deur, vervaagd de deprimerende stemming tot een minimum, geneest Barrie Lindsay van de neerslachtigheid en geeft ze daar al het gehoopte wereldgeluk voor terug.

Het triggerpunt, Gaby Smith genaamd, is als zangeres van Gabby’s World met het artiestenbestaan bekend. Als kersverse echtgenoot overtuigt ze haar partner om de introverte dreampop door levendige indierock songs te vervangen. Barbara is nog net zo lief en onschuldig als de eersteling, met het grote verschil dat de schattige Barrie Lindsay met een meer extrovert jaren tachtig synthpopgeluid scoort. De zangeres heeft in de tussenliggende drie jaar geleerd hoe ze haar stem als een waar instrument gebruikt, de emoties van meerdere lagen te voorzien en vooral waar ze spanning en diepgang inmengt. En dan schrijft een plaat zich eigenlijk vanzelf.

Hoe sprankelend kan een herstart wel niet klinken? Jersey neemt van het dromerige verleden afscheid. Weg met die intieme zwoele slaapkamerliedjes, juich het nieuwe leven toe! De donkere kenmerkende bas-uithoeken vertikken het om zich buiten te sluiten, maar worden uiteindelijk door een vloedgolf aan luie postpunk hangmat gitaarakkoorden overspoeld. Dat is toch wel het eindeloze zomergevoel van Barbara, later nog in het vreugdige Dig geluid versterkt. Het rijkelijk met instrumenten vullende Harp 2 symboliseert het nieuwe leven, de lente, de wederopstanding. Prehistorische aerobics eighties Frankie new wave eigent nog meer warme licht doorlatende zonnestralen toe. Op deze nieuwe speelplaats is ruimte voor staalpercussie en uitgerekte synthesizer sfeervelden, die de nostalgie alleen maar versterken.

Het ingetogen Jenny heeft wel die Happy to Be Here intimiteit, alleen dan in de volgroeide fase. Een prachtige volwassen performance met Gaby Smith als melodieuze compagnon. Blijkbaar passen niet alleen de karakters bij elkaar, maar vloeien ook de stemmen mooi in elkaar over. Het persoonlijke Concrete bespreekt de toekomstangsten, met de dood als natuurlijke vijand welke haar vader met zich mee die eeuwige duisternis intrekt. Het avontuurlijke elektrobommetje Basketball wijkt van het risicoloze patroon af en laat een prachtige huiveringwekkende mooie intense kille kant van haar horen. Toch mis ik de echte uitdagende songs ook op Barbara, waardoor Barrie amper de middenmoot overstijgt.