×

Recensie

Alternative

02 april 2017

Bardo Pond

Under The Pines

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Fire Records

Under The Pines Bardo Pond Alternative 3 Bardo Pond – Under The Pines Written in Music https://writteninmusic.com

Bardo Pond, actief sinds begin jaren negentig, kan inmiddels wijzen op een lijvige discografie. De Amerikaanse band is verantwoordelijk voor meer dan twintig albums en ep’s vol kosmische, psychedelische postrock. De best ontvangen platen werden zo rond 1995 gemaakt (Amanita, Bufo Alvarius, Lapsed), al deed de band met albums als Dilate (2001) en Peace On Venus (2013) ook nog aardig van zich spreken.

Under The Pines is een zes tracks tellend mini-album. Crossover, met zijn harde gitaarwerk en golvende, spacey karakter is de aardige opener. De meeslepende voordracht van Isobel Sollenberger houdt de aandacht vast. Out Of Reach klokt over de tien minuten. Dat is wel wat te lang. Ook hier dat golvende, slepende karakter in de noise, als een soort eb- en vloed, al kent de track nog wel een versnelling. Sollenbergs ijle vocalen geven de song een fijn shoegaze-karakter.

Hierna weet Bardo Pond de aandacht minder goed vast te houden. De songs meanderen en ploegen voort zonder veel richting en Sollenbergs zang voegt weinig opzienbarends meer toe. Als de band op het einde het instrumentale Effigy brengt, is dat eigenlijk een welkome zet. Hier doet de band wat denken aan Mogwai en horen we een van de betere nummers van de mini-elpee. Op Moment To Moment brengt Bardo Pond door middel van fluit en slide wat andere accenten aan. Welkom, maar niet genoeg. De muziek mist toch overtuigende aanknopingspunten. Op de titeltrack worden Sollenberg en band iets concreter als ze een plek onder een boom bezingen: ‘… I could sleep here till the end of times’. Maar echt binnenkomen doet de band niet. De weinig creatieve fade out aan het einde doet bovendien nonchalant aan.

Het gitaargeluid op Under The Pines is vaak boeiend en bij vlagen geweldig maar Bardo Pond creëert er over het algemeen te weinig mee. De band blijft te vaak hangen tussen songs en soundscapes zonder in een van beide richtingen overtuigend door te stoten.



  1. Crossover
  2. Out Of Reach
  3. My Eyes Out
  4. Moment To Moment
  5. Under The Pines
  6. Effigy