Met deze Amara Touré compilatie duiken we in de African vibes en de Afrocuban sound. Een beetje vreemd wel dat deze in Conakry Guinea geboren muzikant zich bezig hield met het mengen van Afrikaanse geluiden met zwoele Cubaanse en Latin sounds. Toch zijn beide erg verwant, onder meer in aandacht voor ritmiek en groove. ‘It all seems very close to us. It feels like it’s our own culture’, zo verklaarde Touré destijds.

Tien songs is al wat Touré nodig had om zichzelf legendarisch te maken. Tien songs die een hele carrière, ja bijna zelfs een heel leven documenteren. En wel deze tien songs, geremastered op basis van de originele tapes en vinylplaten. Deze release verzamelt het werk tussen 1973 en 1980, of de hele periode tot aan de opnames met Orchestre Massako.

Hij teert vanzelfsprekend op een zekere voorgeschiedenis. Zijn unieke sound is hem namelijk niet zomaar te binnen gevallen. In de late fifties ging het Senegalese volk volledig uit zijn dak op de cuban en latin grooves van Son Montuno en Patchango, die in de late fourties door Cubaanse zeelui via de Westafrikaanse kusten overgeleverd werden. En die werden onder meer door Touré, maar ook door muziekproducer Ibra Kasse, aangegrepen om er de eigen muzikale folklore mee te verrijken. Zo krijgen we een heel eigen, verdomd sexy groepsgeluid dat klinkt als voortkomend uit een rokerige, slecht verlichte en stevige, donkere rum verkopende jukejoint.

Dat nieuwe, hippe geluid viel op te vangen in de Senegalese nachtclubs van Dakar, waaronder die van muziekproducer Kassa die met zijn eigen nachtclub een duit in het zakje deed waardoor Dakar een van de meest levendige en opwindende Afrikaanse steden werd. Dat trok Amara Touré vanzelfsprekend erg aan. Het was dan ook Kasse die Touré aan het werk zag met Dexter Johnson en hem vroeg of hij deel wilde uitmaken van een nieuw project, waarvan het enorme succes op voorhand natuurlijk niet echt in te schatten viel.

Zo ging Touré deel uitmaken van de door Mady Konaté geleide Le Star Band de Dakar, een collectief annex levende muziekworkshop die vele muzikale talenten aanscherpte en die net als Kasses’ Miami nachtclub dankzij de impuls van Touré tot ongeziene hoogte gestuwd werden. Gaandeweg begon men gelukkig in te zien dat Touré naast percussief vooral een vocaal talent had en een steeds sterkere affiniteit begon te ontwikkelen voor een meer latingetinte sound. In de woelige overgang tussen de sixties en seventies maakte hij zich los, trok naar Kameroen en richtte Black And White op alvorens hij het Orchestra Massako op zijn weg vond.

De compilatie valt uiteen in twee stukken: eerst duiken er zes tracks op die het ‘vroege’ werk van Touré omvat, waarbij hoofdzakelijk geput werd uit de periode voor het Orchestra Massako. Wat hier opvalt is de meer directe en oorspronkelijke zeggingskracht (vb. de Mandingue roots van Touré) die uitloopt in de sensuele blend van Afrikaanse en meer Latingetinte sounds waarbij vooral het vocale aspect goed uit de verf komt.

In 1980 verscheen dan Amara Touré Accompagné Par L’Orchestre Massako. Die deed het op artistiek en commercieel vlak erg goed, al leidde het er ook toe dat Touré zowaar van de muziekscène verdween. De laatste 4 songs op deze compilatie zijn afkomstig uit de sessies voor dat mythische album, waarvan toenmalig bandleider Jean-Christian Makaya nu zegt dat het een erg chaotische en rumoerige ontstaansgeschiedenis had. Opvallend element is dat deze erg dynamische composities niet alleen in lengte verschillen (vier tracks die alles samen op een halfuurtje afklokken), maar ook inzicht bieden in de groovy opnamesessies.

Jennie Louiseau en Samy Ben Redejb, die de liner notes voor deze collectie penden, gaven te kennen dat er al bij al relatief weinig, zelfs vrijwel niets te vinden is over die periode. Al doken er tijdens de uitgebreide research wel enige lossere anekdotes op over bijvoorbeeld Tourés stotterprobleem, hetgeen nooit op te merken was aan zijn zang of hoe het Black And White Ensemble hun voormalige, egocentristische leadzanger de laan uitstuurden ten voordele van Touré.

Deze compilatie biedt een still uit erg roerende tijden. Veel van de geschiedenissen van Afrika zijn helaas mettertijd verloren gegaan. Toch is er nu deze compilatie die een blik biedt op een van de kernfiguren van Afrika’s muzikale erfgenamen. Touré was ooit een leidende figuur, nu is zelfs niet eens geweten of hij nog leeft of waar hij verblijft. Het laatst werd hij in Kameroen opgemerkt. Maar gelukkig blijft de sexy en bovenal sensuele en verleidelijke muziek die een tiendelig testament vormt van een roerige, maar vooral razend interessante periode in de Afrikaanse muziekgeschiedenis.