Als er één man is geweest die het Afrikaanse Mali op de muziekkaart heeft gezet is het, de in 1939 geboren, Ali Farka Toure wel geweest. Een meesterlijk gitarist en geweldig zanger die zijn eigen versie van de blues vanuit zijn Afrikaanse achtergrond liet doorklinken in een intrigerende eigen stijl. Een stijl die hem wereldwijd erkenning opleverde.

Vooral ook door de Grammy die hij en Ry Cooder kregen voor hun samenwerking op het album Talking Timbuktu. Ook de 2^de Grammy die hij ontving voor de samenwerking met landgenoot Toumani Diabate op het album In The Heart Of The Moon mag in deze niet onvermeld blijven.

Dat hij een populair muzikant was werd nog eens benadrukt in maart van dit jaar toen wereldwijd in alle kranten grote artikelen stonden om zijn overlijden te melden. Een dood die volgde op een lang ziekbed terwijl hij bezig was zijn laatste opnamen te vervolmaken.

Opnamen die nu onder de titel Savane als zijn laatste werkstuk uitgebracht zijn. Een werkstuk wat als de kroon op zijn muzikale leven gezien mag worden. Nog een maal laat hij horen hoe diep en emotievol zijn Malinese blues klinkt in 13 hartverscheurende songs.

Doorspekt met invloeden uit songhai en fulani, traditionele muziekstijlen die hij opgepikt had tijdens zijn laatste reizen. De variëteit in songs, die soms zelfs even tegen Keltisch, Countryblues en reggae lijken aan te leunen, klinken buitengewoon geïnspireerd en fraai in balans.

Met muzikanten als de uit Bamako afkomstige top ngoni bespelers Bassekou Kouyate en Mama Sissoko en de trouwe Dasy Sare op gitaar als zijn basis band en als verrassende gast oud James Brown blazer Pee Wee Ellis. Ook mag hierbij de fantastische harmonicaspeler Little George Suaref niet vergeten worden.

Ali Farka Toure was zich er zelf trouwens erg van bewust dat de songs van Savane zijn beste waren die hij ooit had opgenomen en dat het zijn beste collectie songs was. Dat vertelde hij ook in een van zijn laatste interviews.

Savane kan als zijn meesterwerk testament gezien worden.