Celeste Rodrigues
Fado Celeste
De 84-jarige Celeste Rodrigues brengt op Fado Celeste de fado zoals ze al die sinds haar twintigste zingt. Zonder opsmuk brengt ze het oude Lissabon tot leven in weemoedige liederen die echter nooit zwaar worden. Ondanks de saudade – dat onvertaalbare Portugese woord dat weemoed, verlangen en nostalgie in zich herbergt – blijven de liederen lichtvoetig van toon. Haar stem wordt mooi geaccentueerd door het sprankelende spel van Pedro Pinhal op de viola en Pedro Amendoeira op de Portugese gitaar. Soms grijpt de saudade je beet zoals in Trova Fatal, een lied over Portugese stierenvechters die na het gevecht naar de fado komen luisteren. Celeste zingt niet alleen over haar geliefde Lissabon maar raakt ook een persoonlijke snaar in Meus olhos (Mijn ogen). “Jullie hebben voor zoveel anderen gehuild, nu is het tijd om voor mij te huilen” zingt ze. De gitaar huilt met haar stem mee, om kippenvel van te krijgen. In de nostalgische titelsong ziet Celeste zichzelf terug als jong meisje wandelend door het oude Lissabon. Een prachtig nummer. En ook al begrijp je niet helemaal waarover ze zingt, het gevoel spreekt voor zich!