Holy Moses, een gospel met strakke ritmiek was de eerste song van Tami Neilson, die ik ooit beluisterde, ik dacht dat het ongemeen krachtige stemtimbre aan een of andere vergeten zwarte  soulzangeres toebehoorde. Dat is ondertussen zo’n twee jaar geleden, met een gunstige wind waaide het album Don’t Be Afraid, nu ook in Europa regulier verkrijgbaar, in mijn postbus. Een eerste beluistering volstond om te begrijpen dat we hier met een uitzonderlijk werkstuk te maken hebben dat zich in de bijzonder interessante sector situeert waarin country en soul naadloos versmelten in een tastbare, diep doorvoelde gospelvariant zoals Bury My Body.

Tami stamt uit een muzikale familie, in Canada en Noord Amerika toert ze tijdens haar tienerjaren  al met de familieband The Neilsons in het countrycircuit. Tami week uit naar Nieuw Zeeland waar ze als solozangeres behoorlijk scoort.

Haar familie leeft verder in haar repertoire, zo is haar broer Jay nog altijd nauw betrokken bij het songwerk en er wordt ook ouder werk afgestoft. Lonely is de eerste song die vader Ron ooit componeerde en zijn dochter Tami en zoon Jay transformeerden tot een lekker ouderwetse countryzwijmelaar in een fraai duet met Marlon Williams. Die getalenteerde Nieuw Zeelander werkte overigens samen met gitarist/producer Delaney Davidson, met Dave Khan verantwoordelijk voor het geïnspireerde snarenwerk en een bluesy  So Far Away aanlevert.

Het is Tami’s doodzieke vader die de hoofdrol opeist. Gekluisterd aan zijn bed zette hij de woorden en melodielijnen uit voor Don’t Be Afraid, de aangrijpende, emotioneel geladen titeltrack. Latin Loco Mama en de fiddle stomper Laugh Laugh Laugh vormen even zorgeloze tussendoortjes bij Heavy Heart en Only Tears, bijzonder sfeervolle old school country. Met het  tedere The First Man neemt Tami definitief afscheid van haar betreurde vader, die krijgt op dit lichtjes fantastische schijfje het laatste woord met de toegevoegde demo van Don’t Be Afraid.