×

Recensie

Roots

19 juni 2014

Joe Henry

Invisible Hour

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Work Song/Ear Music

Invisible Hour Joe Henry Roots 4.5 Joe Henry – Invisible Hour Written in Music https://writteninmusic.com

Invisible Hour voelt als het album dat Joe Henry moest maken na jaren van experimenteren met allerlei stijlen. Voor zijn nieuwe album keert hij muzikaal terug naar zijn beginjaren en maakt een van zijn allerbeste albums.

Met een oeuvre van 13 albums kun je Joe Henry ondertussen gerust een veteraan noemen. Hij brak wereldwijd in 1990 door met zijn derde album Shuffletown (briljant geproduceerd door T Bone Burnett) en bouwde in de decennia daarna niet alleen zelf een mooi eigen oeuvre op maar wist ook als producer zijn stempel te drukken op prachtalbums als Solomon Burke’s Don’t Give Up On Me (2002), Rodney Crowell’s Sex and Gasoline (2008) en Allen Toussaint’s The Bright Mississippi (2009). Vooral op zijn eigen albums liet hij zich de laatste graag horen binnen een music noir setting met spannende, vaak onvoorspelbare, arrangementen.

Het is fijn om Henry op Invisible Hour weer te horen in pure folksongs en zijn gitaar als basis. Met vaste waarden Jennifer Condos op bas en Joe Bellarose op drums en zoon Levon (blaasinstrumenten) en Greg Leisz (op mandoline, mandocello en gitaren) als belangrijkste extra bijdragen, heeft Henry de geweldige band die zijn prachtige songs voor Invisible Hour verdienen. De teksten van zijn songs gaan over het huwelijk en de fasen waar je doorheen loopt als je zoveel jaren bij elkaar bent. Met de liefde als uitgangspunt hebben Henry’s teksten immer poëtische waarde met de tekst van het prachtige, 9 minuten durende, Sign als briljant hoogtepunt. Een tekst waarbij Bob Dylan en Gabriel Garcia Marquez lijken samen te komen.

Muzikaal zijn de songs sober in opzet en worden ze, zoals we van Henry gewend zijn, van exact de juiste arrangementen voorzien. Een hoofdrol in deze zijn de bijzonder fraaie bijdragen van zoon Levon die een groots talent heeft om de songs waarop hij meespeelt met steeds het juiste blaasinstrument kleur te geven. Deze keer geen vervreemdende songs of arrangementen, zoals ze altijd wel op zijn albums van de afgelopen 10 jaar stonden, maar alles puur in dienst van de voortreffelijke melodieën en de meer dan geweldig klinkende stem van Henry. Vanaf albumopener Sparrow voltrekt zich een adembenemend goed album dat je na de prachtige albumafsluiter Slide gelijk weer wilt opzetten. Echt elke song op Invisible Hour is raak en maakt deze 13de van Joe Henry niet alleen tot een van de allermooiste/beste albums die hij in zijn toch al rijke carrière maakte maar tevens één van de allerbeste singer-songwriter albums van dit jaar. Absolute aanrader!



  1. Sparrow
  2. Grave Angels
  3. Sign
  4. Invisible Hour
  5. Swayed
  6. Plainspeak
  7. Lead Me On
  8. Alice
  9. Every Sorrow
  10. Water Between Us
  11. Slide