×

Recensie

Roots

23 mei 2016

Daniel Romano

Mosey

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: New West Records

Mosey Daniel Romano Roots 4.5 Daniel Romano – Mosey Written in Music https://writteninmusic.com

Het moet van wijlen Gram Parsons geleden zijn dat er nog  zo’n hartverscheurende country uit de luidsprekers schalde, dachten we bij beluistering van Come Cry With Me. Een foto van de jonge Canadees in kleurrijke nudie suit gehesen met bijhorende cowboyhoed bevestigde die gedachte.  Die uiterlijke kenmerken zijn al verdwenen, evenals de hangsnor ten tijde van de release van If I’ve Only Time Askin’ dat een nog straffere collectie mistroostig songwerk met wat  verruimde orkestratie herbergt

Met zijn nieuwe langspeler gaat Romano nog een stapje verder en worden de country-invloeden voor een meer eclectische benadering ingeruild. In zijn studio in Ontario zorgde Romano zelf voor de productie en opname in … lekker ouderwets mono. Ook de orkestratie bleef in zijn handen met uitzondering van piano en strijkers. Die zijn ruimschoots van de partij in de uitbundige opener Valerie Leon, een epische westernsong waarin violen zich vermeien met Mariachi toeters en gezamenlijk de jachtige woordenvloed van Romano grandioos ondersteunen.

Ook Sorrow (For Leonard & William) dat in de vocale aanzet  heel eventjes met Cohens  First We Take Manhattan flirt, steunt op een rollercoaster van instrumentatie, waarbij niet alleen het indringende stemtimbre sterk aan Lee Hazlewood herinnert, het uitwaaierende  Hunger Is A Dream You Die in en schittert in hetzelfde bruisende straatje en roepen associaties op met soundtracks en (film)beelden uit de jaren zestig.

Toulouse huppelt op een bluesy boogiebeat maar het duet met actrice Rachel Mc Adams vertoont vooral veel gelijkenis met de sensuele momenten die Serge Gainsbourg met menige filmdiva  in de studio genereerde. I Had To Hide Your Poem In a Song ontrolt zich op puntige psychedelische  bluesriffs.

Romano blijft meesterlijk in zo’n een onvervalste smartelijke tearjerker als I’m Alone Now die op een verrassend rauwe instrumentale ontknoping uitloopt en bovenal de gedreven, donkere pianoballade One Hundred Regrets Avenue, een mistroostige beschouwing bij het nachtleven die dicht in de buurt komt van de poëtische stadsblues van Lou Reed en Springsteen. Haast even indrukwekkend is het met orgel ondersteunde mijmeringen (Gone Is) All But A Quarry Of Stone over de teloorgang van de appreciatie voor de goede en mooie dingen van het leven die er echt toe doen.

‘Mosey’ noemt Romano deze uiterst gevarieerde verzameling, hij voegt in ieder geval weerom een ongemeen belijvend hoofdstuk toe bij de evenmin te versmaden voorgangers.  Helemaal achteraan in de staart zit The Collector, de enige cover, een dromerige song van Sonny Curtis die we ons van The Everlys herinneren.”There’s no need to dance if there isn’t a music” schreewt Romano ons toe in de met applaus ingeleide overrompelende garagerocker Dead Medium. Zo ver zijn we gelukkig nog niet, getuige de uitgebreide tournee die Daniel Romano begin juni ook naar onze contreien brengt .



  1. Valerie Leon
  2. I Had To Hide Your Poem In A Song
  3. Toulouse
  4. Hunger Is A Dream You Die In
  5. Mr. E. Me
  6. One Hundred Regrets Avenue
  7. I'm Alone Now
  8. Sorrow (For Leonard And William)
  9. (Gone Is) All But A Quarry Of Stone
  10. Maybe Remember Me
  11. The Collector
  12. Dead Medium