Ik geloof dat Roger Waters geen introductie nodig heeft op deze muziek-website. Deze zanger-bassist van de wereldberoemde band Pink Floyd is bekend genoeg om drie maal de Gelredome vol te krijgen. Hij brengt daar de muziek van The Wall live ten gehore. Deze plaat behoeft geen nadere uitleg en het concept van de liveshow is duidelijk. De plaat en de film hebben wereldwijd enorm goed verkocht.

Voor deze nieuwe versie van The Wall Live is Roger Waters zo dicht mogelijk bij het origineel gebleven. Uiteraard lukte dat niet met de leden van Pink Floyd, want toetsenist Richard Wright is in september 2008 overleden. Ook drummer Nick Mason en gitarist David Gilmour waren niet van de partij. Roger Waters heeft wel de originele achtergrond zangers meegenomen. Snowy White neemt de honeurs op de gitaar waar. Verder droeg ook cartoonist Gerald Scarfe weer bij in de vorm van nieuwe animaties. Roger Waters wilde het muur-thema actualiseren en heeft zich vooral geconcentreerd op slachtoffers van geweld.

De show was werkelijk overweldigend, zeer indrukwekkend en uiterst emotioneel. De animaties die op de muur werden geprojecteerd maakten een diepe indruk op mij en zorgden voor veel emotie’s; van angst tot diepe bedroefdheid. De show was een emotionele rollercoaster rit met veel tranen en weinig vrolijkheid. Pas in het tweede deel, tijdens de sectie voor de substitutie band, kwam er wat zwarte humor om de hoek kijken. Het feit dat de dictator een mitrailleur gebruikte om het publiek aan flarden te schieten kreeg een dag later een wel zeer bizarre wending door de gebeurtenissen in Alphen aan den Rijn. En hoewel dit dan ongewild was, kreeg de actualiteit wel een behoorlijk prominente plaats in de show. Oorlog, onderdrukking, machtsmisbruik zijn thema’s die niet te missen waren. Het ging alles om vrijheid, maar waarom danste het kinderkoor dan alsof ze kleine machines waren? Enige vorm van spontaniteit was weggepoetst om het te laten passen in de show van meneer Waters. En dat was jammer; die kinderen moesten natuurlijk gewoon rondrennen zoals kinderen dat zouden doen.

De muziek was van hoge klasse, maar Roger Waters zou met minder geen genoegen nemen. Het geluid stond prima, hoewel de sologitaar net even te hard stond. Terwijl de subtiliteit van die solo’s juist zo belangrijk was, raakten deze nu ondergesneeuwd door het harde geluid. Op sommige momenten zwol de muziek tot oorverdovende intensiteit aan, maar dat droeg enkel bij aan het effect van de show. Vooral het geluid uit de tweede serie boxen zorgden voor nogal wat verwarring. De vliegtuigen in de WOII scene, de helikopter daarna, de kinderen op het schoolplein. Menig toeschouwer ging op zoek naar de bron van het geluid. Het zorgde voor een extra dimensie tijdens de show.

Er zijn ongetwijfeld nog kaarten te bestellen voor de show op maandag 11 april. Wellicht is de show intussen uitverkocht, maar dan is er vast wel wat te regelen via marktplaats of ebay. Schaf die kaarten aan en reis af naar Arnhem. Het is het absoluut waard! Roger Waters met The Wall Live is een audio-visuele ervaring die zijn weerga niet kent.