Nederland heeft weer een band in haar bezit waar ze met alle recht trots op mag zijn: de Nijmeegse band Navarone. De rockband sleutelt sinds 2008 aan een eigen sound, een strakke liveperformance en aan liedjes. Het resultaat van al het harde werken mag er zijn: Another Shade Of White, een spannende en intrigerende rockplaat, live opgenomen in een voormalige varkensschuur.

Qua sound doet Navarone niet onder voor rockbands die floreerden in de jaren ’70, maar ook voor bands als The Black Crowes en Aerosmith. De sound van zanger Merijn van Haren is urgent en scherp, doet soms denken aan Steven Tyler of zelfs onze eigen Jelle Schrooten (Face Tomorrow). Tot zover de eigenlijk nogal overbodige vergelijkingen. Het is Navarone gelukt een heel erg ‘eigen’ (voor zover dat nog kan) geluid neer te zetten. A Darker Shade Of White roept enerzijds een nostalgisch gevoel op, anderzijds heeft de plaat juist een heel verfrissend effect.

A Darker Shade Of White start met The Red Queen Effect, een swingend en bombastisch bluesrocknummer compleet met trompetten, dreunende bassen en energieke drums en vocalen. Je krijgt zin om te feesten. Maar dan komt Highland Bull, een monotone, donkere en creepy track waarin Van Haren de luisteraar influistert over het naderende gevaar. Een paar geweldige gitaarsolo’s maken het lied af.

Het creepy gevoel wordt een beetje doorgewerkt in de instrumentale song Quarter Rest, een lied dat Pink Floyd’s Shine On You Crazy Diamond heel fijntjes heeft ingewoven. December sluit naadloos aan op dit lied, waardoor het lijkt alsof Quarter Rest gewoon een hele lange intro is voor December. In de song zingt Van Haren daadwerkelijk over A Darker Shade Of White en het klinkt tamelijk treurig. Gelukkig klinkt de band weer hoopvol na zo’n anderhalve minuut en laat Van Haren zijn stem goed janken. Deze twee sferische songs vormen wat deze bescheiden recensent betreft samen het hoogtepunt van het album.

On My Knees is net als de openingssong een heerlijke uptempo plaat met een goede riff die het talent heeft te blijven raggen in je hoofd. Het is eigenlijk een song die teruggaat naar de rockmuziek uit de jaren negentig: hard, vuig en toch best wel pop. Dat is sowieso het knappe van Navarone: de band maakt rockliedjes, maar zo foutloos en gaaf dat het een band is die sowieso niet zou misstaan op het hoofdpodium van, let’s say, Pinkpop. Ook het meer dan tien minuten durende Sage (gebaseerd op een gedicht van zeventiende-eeuwse dichter John Wilmot) is zo’n liedje dat zo doordacht en slim is dat het niet lang kan en mag duren voor de band grootse aandacht krijgt. Het is dynamisch, meeslepend en aantrekkelijk.

Navarone vertelt verhalen als de beste en de muzikaliteit van de band is onwaarschijnlijk groot. Eurosonic Noorderslag bracht Navarone al een hoop, laten we hopen dat heel Nederland de band met open armen ontvangt.

Livedata:

• Vrijdag 15 februari: Asteriks, Leeuwarden (support Radio Moscow)
• Zaterdag 23 februari: Nirwana, Lierop
• Zondag 3 maart: Roepaen, Ottersum
• Vrijdag 8 maart: De Supermarkt, Den Haag
• Donderdag 14 maart: EKKO, Utrecht
• Vrijdag 15 maart: Vera, Groningen
• Donderdag 21 maart: Paradiso, Amsterdam
• Vrijdag 22 maart: 013, Tilburg
• Zaterdag 23 maart: Rotown, Rotterdam
• Donderdag 28 maart: Atak, Enschede (met Tenement Kids)
• Vrijdag 29 maart: Paaspop, Schijndel
• Zaterdag 13 april: Blok 10, Horst (met Tenement Kids)
• Vrijdag 19 april: De Kelder, Amersfoort