×

Concert

16 september 2015

David Gilmour vermijdt finesses in Florence

Geschreven door: WiM Redactie

Na zichzelf jarenlang als ‘the voice and guitar of Pink Floyd’ te hebben geprofileerd, maar desondanks zijn eigen weg te zijn gegaan, lijkt David Gilmour met de release van zijn nieuwe album Rattle That Lock zijn verleden weer omarmd te hebben. Iets te veel wellicht, zo constateerde Written In Music in Florence.

Op 18 september verschijnt Rattle That Lock, het vierde solo-album van David Gilmour. Nog geen jaar na de zoveelste publicitaire opleving van Pink Floyd, met haar eigen Coda in de vorm van The Endless River. Niet voor het eerst komt David Gilmour kort na iets dergelijks met eigen werk. In 2006 was dat met On An Island, omgeven door de roes van het eenmalige reunie-optreden op Live8 in Londen een jaar ervoor met zijn voormalige kompaan Roger Waters. Deze voormalige Pink Floyd bassist vulde de afgelopen jaren met megalomane wereldtoernees die in het teken stonden van Dark Side Of The Moon en The Wall. Gilmour’s aanpak was verfijnder, met een bij tijd en wijle pastoraal album dat in zijn verstilling als een logische opvolger klonk van het laatste officiële wapenfeit The Division Bell, dat onder de naam Pink Floyd werd uitgebracht.

Hinken op meerdere benen

Niets lijkt Gilmour te doen terugverlangen naar die tijd van stadions, veel media en dito verkoopcijfers in de hoogtijdagen van de cd. Des te verrassender is de nieuwe toernee waarmee hij Rattle That Lock promoot. Een album dat, in tegenstelling tot zijn voorgangers, richting mist en op meerdere benen hinkt. Nu is Gilmour niet de man van veel woorden en duidingskracht, maar hier wordt de spoeling wel erg dun. Van het sfeervolle 5 A.M., het puntige titelnummer en het jazzy The Girl In The Yellow Dress tot meer klassieke nummers waar alles in het teken staat van een gitaarsolo.

Plompverloren podium

Bij gebrek aan concerten in Nederland moet de bezoeker het doen met diverse openluchtconcerten in Zuid-Europa, een arenaconcert in Duitsland en een reeks concerten in het Londense Royal Albert Hall. De keuze valt op Florence, waar het concert aanvankelijk gepland staat voor een historisch amfitheater. De verplaatsing naar een plompverloren podium midden in het terrein van het Ippodrome del Visarno doet wenkbrauwen fronzen, samen met ellenlange rijen, lichtelijk hysterische toestanden en andere randzaken die doen denken aan de toernee die Pink Floyd in 1994 door Italië maakte. Gelukkig zijn er alleen zitplaatsen wat in ieder geval de suggestie geeft dat het hier vooral om de muziek maakt.

Omvangrijk oeuvre

Gezien het feit dat het album op de avond van het concert nog niet uit is, beperkt Gilmour zich tot zeven nummers van het nieuwe album. Deze zijn netjes verdeeld over de twee sets. Als vanzelfsprekend gaat de aandacht uit naar de greep uit het omvangrijke oeuvre dat de gitarist ter beschikking heeft. En daarin zit ‘m dus de verrassing. Gilmour zet op een enkele uitzondering na (het klassieke Fat Old Sun en het mooi ingetogen Coming Back To Life) volledig in op publieksfavorieten. Shine On You Crazy Diamond, Us And Them, Time, Money, Wish You Were Here. Ze komen allemaal voorbij.

In de val

Naast het onvermijdelijke Comfortably Numb laat hij zich zelfs verleiden tot het eveneens van The Wall afkomstige Run Like Hell. Voeg daar het ronde scherm en de bijbehorende originele projecties aan toe, en we bevinden ons, geholpen door het Italiaanse publiek, zonder al te veel fantasie weer in de maanden van de laatste Pink Floyd toernee. Voor finesses en subtiele verwijzingen is dan geen plaats meer. Dit ondanks dat het concert plaatsvindt op de sterfdag van Richard Wright, zijn metgezel uit moederschip Pink Floyd, waarmee hij in 2006 tijdens de On An Island toernee nog zo sterk voor de dag kwam. Daarmee lijkt David Gilmour, ondanks manmoedige pogingen, te zijn gelopen in de val die hij bijna twee decennia zo succesvol ontweek.

[tekst: Charles Beterams]

David Gilmour

15 september 2015, Ippodrome del Visarno
Florence, Italië

Set 1:

  • 5 A.M.
  • Rattle That Lock
  • Faces of Stone
  • Wish You Were Here
  • A Boat Lies Waiting
  • The Blue
  • Money
  • Us and Them
  • In Any Tongue
  • High Hopes

Set 2:

  • Astronomy Domine
  • Shine On You Crazy Diamond (Parts I-V)
  • Fat Old Sun
  • Coming Back to Life
  • On an Island
  • The Girl in the Yellow Dress
  • Today
  • Sorrow
  • Run Like Hell

toegift:

  • Time
  • Breathe (Reprise)
  • Comfortably Numb