×

Recensie

Pop

27 april 2014

Wye Oak

Shriek

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: City Slang

Shriek Wye Oak Pop 3.5 Wye Oak – Shriek Written in Music https://writteninmusic.com

Na drie albums waarop Wye Oak zich ontwikkelde van indiefolk naar shoegaze en veel succes oogstte – de muziek dook op in veel jaarlijsten maar ook in film- en tv-soundtracks – vond de band uit Baltimore het tijd voor wat anders. De gitaren waren teveel ‘bagage’ geworden en bleken te bepalend voor het bandgeluid. Het roer ging dan ook om.

Single The Tower liet al een heel ander geluid horen. Elektronica, keyboards en inderdaad geen gitaar. Wel een bij vlagen overstuurde bas. Wie van de schrik bekomen was kon echter een heel aardige song ontwaren. Een song die representatief is voor het nieuwe album Shriek.

Albumopener Before en titeltrack Shriek zijn treffende voorbeelden van de ruimte die Jenn Wasners zuivere stem op Shriek krijgt. Op eerstgenoemde is ook direct een flinke rol voor haar basgitaar en de keyboards van Andy Stack weggelegd; een interessant geluid en tekenend voor Wye Oak anno 2014. Sick Talk opent verderop als old school synthpop. Een mooie song die door de dikke elektronica wel iets in de verdrukking komt. Het zij Wye Oak vergeven, in hun zoektocht naar een dwingend nieuw geluid. De continue noise en het drukke ritme in Paradise zijn veelbelovend maar Wye Oak weet er nog geen definitieve draai aan te geven. Nee, niet alle tracks op Shriek overtuigen van begin tot eind. Ook het trage tempo en de soms wat logge ritmetracks werken hier en daar tegen.

De band werkt nog steeds met climaxen. Deze worden nu echter vooral voortgebracht door keyboards en allerhande elektronische noise en niet door gitaardistortion. De nieuwe koers van de band zal dan ook niet overal op bijval kunnen rekenen. Het is ook niet niks als een voormalige indiefolk- en shoegazeband de gitaar aan de wilgen hangt. Toch weet Wye Oak hier en daar zeker te overtuigen. Na een aantal draaibeurten wordt langzaam duidelijk wat de band voor ogen moet hebben gestaan bij het inslaan van nieuwe wegen: volwassen, bespiegelende pop die invloeden uit de dance in zich draagt. Tracks als Glory en Despicable Animal zijn zeker interessant. Eerstgenoemde is meer upbeat en meezingbaar maar kent een opvallende ‘freestyle’ eruptie. Despicable Animal is een symbiose van indiepop en downtempo met keyboard hooks die nieuwe, zomerse dimensies openen.

Naar het einde toe houdt Wye Oak het relatief rustig. I Know The Law is dromerig en sereen – in de beste 4AD traditie – totdat de (onvermijdelijke) climax zich aandient. Afsluiter Logic Of Color is smaakvolle en radiovriendelijke electropop; net als wel meer tracks op Shriek niet bijzonder opwindend maar toch lekker in het gehoor liggend.

Shriek is dan ook zeker een genietbare plaat voor wie openstaat voor ‘een andere’ Wye Oak. Een plaat met een frisse en relatief ongepolijste sound waarbij de band vooral inzet op Jenn Wasners vocalen en Andy Stacks keyboards.



  1. Before
  2. Shriek
  3. The Tower
  4. Glory
  5. Sick Talk
  6. Schools Of Eyes
  7. Despicable Animal
  8. Paradise
  9. I Know The Law
  10. Logic Of Color