Op haar nieuwe album Last Resistance verlegt Wende opnieuw haar muzikale en creatieve grenzen. Was de volledig Engelstalige voorganger No. 9 (2009) voor haar al een spannende nieuwe stap, na jaren excelleren met Franse chansons en flirten met de Nederlandse taal, met Last Resistance legt zij de experimentele lat zelfs nog hoger door haar muziek en fraaie, diepgaande teksten onder te dompelen in een warm bad van elektronica.

Last Resistance gaat over de weerstand om oude waarheden los te laten, het onbekende toe te laten en over het verlangen naar overgave en emoties met open vizier aan te gaan, zo valt te lezen in het begeleidende persbericht. Treffender kun je dit album eigenlijk ook niet omschrijven want zelden zal een Nederlandse artiest, ondanks de genoemde weerstand tegen oude waarheden,  zo’n artistieke gedaanteverwisseling hebben ondergaan als Wende op dit album.

Het album is haar eerste internationale samenwerking. Ze begon in september 2011 met het schrijven van nieuw materiaal en had meteen twee duidelijk geformuleerde doelen gesteld: een popalbum maken en beats, samples en arrangementen leren maken op de computer, resulterend in de ultieme mix van elektronica, van entertainment & experiment. Vervolgens zocht ze naar producers die het experiment niet schuwden en het materiaal een extra boost konden geven en vond deze in Berlijn. Producers Nackt (Apparat, Warren Suicide) en Tilman Hopf  daagden Wende uit en haalden het beste in haar naar boven om in hun Berlijnse studio ‘ Chez Cherie’ verder samen aan de nummers te schaven. Als slagroom op de taart werd het album tenslotte uitstekend gemasterd door Michael Ilbert (The Hives, Pink) in de gerenommeerde Sterlings Sounds-studio in New York.

De start van het album is furieus met het spannende, dreigend klinkende Ask The Tree en  kent vervolgens met Do Berlin meteen één van de absolute hoogtepunten. Vooral de complementerende blazerssectie  van The Berlin String Theory, die op bijna elk nummer vakwerk verricht en de geweldige arrangementen van Nils ‘ Slin’ Tegen en Nackt geven het nummer extra power en sluiten naadloos aan op de gedrevenheid die Wende tentoonspreidt in deze heerlijke track! Met het rustige Nude duikt de zangeres de (emotionele) diepte in en toont ze haar kwetsbaarheid. Live komt Nude zelfs nog veel beter tot zijn recht dan op de plaat, zo bleek onlangs bij het optreden in Poppodium Victorie in Alkmaar, waar het nummer grote indruk maakte.

Dragon’s Tongue en Devil’s Pact staan weer bol van de spanning en Wende kan zich naar hartelust uitleven in deze zwaar op elektronica leunende powertracks. ‘ I’ll make you dance, dance until you lose control. Until you break all the rules on the floor’, zingt ze op Devil’s Pact. Die controle ben je als luisteraar tegen die tijd dan al lang kwijt, want wat Wende brengt is zo overrompelend dat je automatisch meegaat in haar emotionele en muzikale sfeerzetting en als het ware in een soort ‘trance’ komt.

Wende zoekt telkens de balans tussen inspanning en ontspanning waarbij ze wel continue diep blijft graven in haar emoties zoals in de prachtige titelsong, met openhartige zinnen als ‘It’s inner silence I fear the most’ en ‘ You can feel your last resistance lies in the elegance of disgrace’. Op het vrij minimaal klinkende Black Feather is een overtuigende bijrol voor Nackt die met subtiele percussie de toon zet en het ritme bepaald voor Wende, die daardoor vocaal kan schitteren. In The Garden wordt wederom uit een ander vaatje getapt en met een lekker drumpatroon, aangevuld met strijkers en blazers wordt de basis gelegd voor opnieuw een prima track en op het zorgvuldig opgebouwde Threat Of Happiness zijn de angst en dreiging haast voelbaar. ‘ Some days seduced  by dark sides, some days secuded by pain. Ready to take a downfall, up to go down the drain’. De korte piano-slotsong Goodbye valt enigszins uit de toon bij de rest van het album maar dat kan ook, toepasselijk, gezien worden als haar allerlaatste weerstand om oude patronen los te laten.

Met Last Resistance heeft Wende zichzelf wederom muzikaal succesvol getransformeerd. Als een artistieke kameleon weet ze haar muziekstijl(en) telkens te vernieuwen en zichzelf uit te dagen om nieuwe elementen aan haar oeuvre toe te voegen. Ik ben zeer benieuwd welke richtingen zij de komende jaren opgaat. Met Wende weet je het namelijk nooit en juist die onvoorspelbaarheid, gecombineerd met haar talent, veelzijdigheid en leergierigheid is haar kracht. Ze doet wat ze zelf wil en wie weet gaat ze op komende albums wel experimenteren met afrobeat, soul, funk of bossanova? We houden haar in ieder geval nauwlettend in de gaten!